پنتوپرازول از ترکیبات استخلاف شده بنز ایمیدازول است که از نظر ساختمانی شبیه آنتاگونیستهای H2است اما مکانیسم عمل کاملاً متفاوتی دارد
پنتوپرازول به صورت خوراکی (قرص- کپسول) ، سوسپانسیون وتزریق وریدی موجود است و جهت درمان بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)زخمهای پپتیک زخمهای ناشی از هلیکوباکتر پیلوری وNSAIDپیشگیری از خونریزی مجدد زخمهای پپتیک، سوئ هاضمه بدون زخم پیشگیری از خونریزی مخاطی بر اثر استرس ،گاسترینوما وسایر ترشحات پیش از حداسید.پنتوپرازول به صورت پیش دارو غیرفعال تجویز می شود وجهت حفاظت از از پیش داروی حساس به اسید از تخریب سریع در لومن معده این داروبه صورت قرص های با پوشش روده ای مقاوم به اسیدورهایش تاخیری تهیه شده در اطفال یا بیماران مبتلا به دیسفاژی یا داری لوله تغذیه روده ای، کپسول ها را میتوان باز ومیکروگرانول ها را در آب سیب یا پرتقال یا غذای نرم حل کرد پوشش روده ای پس از گذشتن از معده به داخل لومن قلیائی روده حل می شود وپیش دارو جذب می شود پنتوپرازول باز ضعیف لیپوفیل است وبعد از جذب در روده به آسانی از خلال غشاهای لیپیدی به بخشهای اسیدی (نظیر کانالیکول های سلول جداری ) انتشار می یابد.و H+/K+/ATPase آنزیم را به طور برگشت ناپذیر غیر فعال می سازد.فراهمی زیستی آن با غذا تقریباً50%کاهش می یابد. بنا براین دارو باید با معده خالی تجویز شود در حالت ناشتا 10 درصد از پمپهای پروتون به طور فعال اسید ترشح می کنند ومستعد مهار هستند پنتوپرازول باید تقریباً یکساعت قبل از غذا (معمولاً صبحانه) تجویز شود.به نحوی که حداکثر غاظت سرمی باحد اکثر فعالیت ترشحی پمپ پروتون همزمان گردد.وبرخلاف آنتاگونیستهای H2پنتوپرازول هم ترشح هنگام ناشتا وهم تحریک شده با غذا را مهار می کند این دارونیمه عمرسرمی کوتاهی در حدود 5/1ساعت دارد.با این حال طول مدت مهار اسید به علت غیر فعال شدن برگشت ناپذیر پمپ پروتون تا 24 ساعت است. حداقل 18 ساعت زمان جهت سنتز ملکولهای پمپK+/H+/ATPase[ لازم است از آنجا که تمام پمپهای پروتون با دز اول داروغیر فعال نمی شوند 3-4 دز روزانه از دارو جهت رسیدن به پتانسیل کامل اسید لازم است به طور مشابه پس از قطع دارو 3-4 روز طول می کشد تا ترشح کامل اسید باز گردد. این دارو متحمل متابولیسم سریع عبور اول وسیستمیک کبدی می شود ودارای کلیرانس کلیوی قابل اغماضی است.کاهش دوز در بیماران مبتلا به نارسائی کلیه وبیماری کبدی خفیف تا متوسط لازم نیست. به طور کلی مهار کننده های پمپ پروتون از جمله پنتوپرازول فوق العاده بی خطر هستند. اسهال وسردرد ودرد شکمی در 1 تا 5 درصد از بیماران گزارش شده است وکاهش مختصری در جذب خوراکی سیانوکوبالامین روی می دهد که با درمان دراز مدت به طور بالقوه موجب سطوح زیر حد طبیعی B12می شود بیمارانی که به مهار کننده های پمپ پروتون برای دراز مدت نیاز دارند باید از نظر تراکم استخوانی پایش شوند (به ویژه افرادی که عوامل خطر ساز استئوپروزدارند)مواردی از هیپو منیریمی گزارش شده است. وبی خطر بودن آنها در طی حاملگی به اثبات نرسیده است پنتو پرازول جذب داروهائی مانند کتوکونازول ،دیگوکسین،ایتراکونازول وآتازاناویر را تغییر میدهد. تداخلات داروئی به علت نیمه عمر کوتاه آن نادر است دربیمارانی که کلوپیدگرول استفاده می کنند بهتر است از پنتو پرازول یا رابپرازول استفاده کرد.