مونته لوکاست یک آنتاگونیست گیرنده لوکوترینی LTD4است. که گیرنده LTE4 را بلوک می کنند. این دارو از راه خوراکی فعال است وثابت شده است که برای پیشگیری از حملات اسپاسم برونشی ناشی از ورزش,آنتی ژن وآسپرین موءثر هستندمصرف خوراکی این دارو ساده بوده ودرمان نگهدارنده با آن به طورگسترده جهت درمان کودکان ( به ویژه کودکان دچار علایم هم زمان رینیت آلرژیک ) درآمریکا استفاده می شود.. این دارو برای حملات آسم توصیه نمی شود عوارض جانبی این دارو کم است اما موارد نادری از سندروم ژرژ- اشتراوس (churg-strauss که یک واسکولیت سیستمیک که با آسم شدید ،ارتشاحات ریوی وائوزینوفیلی مشخص می شود)وآنژئیت گرانولوماتوی آلررژیک گزارش شده است ولی ارتباطش با این دارو گزارش نشده است از دیگرعوارضجانبی ضعف، گیجی،خستگی، تب ، سردرد،احتقان بینی، درد شکم ،سوئ هاضمه ،کاستروانتریت، سرفه ،آنفلوآنزا، بثورات جلدی، درد دندان ،تروما. جذب از راه گوارش سریع است فراهمی زیستی 64 درصد است 99 درص دارو به پروتئین های پلاسما اتصال می یابد. و86 درصد از دوز خوراکی دارو در کبد توسط cypAA3وcyp2C9متابولیزه می گردد. این دارو همزمان با داروهای القائ کننده ومهار کننده آنزیم های فوق مصرف نشود.بطور مثال باربیتوراتها،ریفامپین،فنی توئین، , امپرازول, اریترومایسین , مترونیدازول ,سایمتیدین.،مترونیدازولssrisوزفیرلوکاست. مقدار مصدف مونته لوکاست دربزرگسالان: روزانه یک عدد قرص همراه یا بدون غذا مصرف می شود. اگر جهت آسم استفاده می شود باید در هنگام غروب و اگر جهت بهبود مشکلات تنفسی در زمان ورزش استفاده می شود بایستی 2 ساعت قبل از ورزش کردن میل شود. اگر جهت آلرژی استفاده می کنید هر زمان که مایل بودید میتوانید میل کنید مشروط بر اینکه همیشه در زمانی که مقرر کرده اید میل نمائید.کودکان 6 تا 14 سال: 5 میلیگرم (قرص های جویدنی)یک بار در روزدر هنگام غروب، کودکان 2تا 5 سال 4: میلی گرم (قرص های جویدنی) خوراکی یکبار در روز در هنگام غروب،کودکان 12-23 ماهه (فقط آسم ): یک پاکت حاوی گرانول دارو یک بار در روز هنگام غروب ، کودکان 6 تا 23 ماهه (فقط رینیت آلرژیک دائمی): یک پاکت 4 میلی گرم حاوی گرانول دارو یکبار در روز هنگام غروب

فوليك اسيد از دسته ويتامين هاي محلول در آب ( Vitamin B9 ) مي باشد كه براي توليد گريچه ها قرمز و ساخت نوكلئو پروتئين ها به خصوص در دوران تقسيم سلولي و رشد ( مانند دوران كودكان و دوران حاملگي ) ضروري مي باشد . غلظت كافي از فولات ممكن است سبب كاهش ريسك ابتلا به حملات قلبي و سرطان هاي روده و سينه گردد . همينطور مطالعات نشان مي دهند كه ارتباطاتي بين وقوع افسردگي و ميزان پايين فولات در بدن وجود دارد . فوليك اسيد سبب افزايش حافظه كوتاه مدت و قواي فكري مي گردد . به جز اثرات كلي فوليك اسيد در دوران حاملگي، فولات براي باروري در زنان و مردان ضروري مي باشد .

پنتوپرازول از ترکیبات استخلاف شده بنز ایمیدازول است که از نظر ساختمانی شبیه آنتاگونیستهای H2است اما مکانیسم عمل کاملاً متفاوتی دارد پنتوپرازول به صورت خوراکی (قرص- کپسول) ، سوسپانسیون وتزریق وریدی موجود است و جهت درمان بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)زخمهای پپتیک زخمهای ناشی از هلیکوباکتر پیلوری وNSAIDپیشگیری از خونریزی مجدد زخمهای پپتیک، سوئ هاضمه بدون زخم پیشگیری از خونریزی مخاطی بر اثر استرس ،گاسترینوما وسایر ترشحات پیش از حداسید.پنتوپرازول به صورت پیش دارو غیرفعال تجویز می شود وجهت حفاظت از از پیش داروی حساس به اسید از تخریب سریع در لومن معده این داروبه صورت قرص های با پوشش روده ای مقاوم به اسیدورهایش تاخیری تهیه شده در اطفال یا بیماران مبتلا به دیسفاژی یا داری لوله تغذیه روده ای، کپسول ها را میتوان باز ومیکروگرانول ها را در آب سیب یا پرتقال یا غذای نرم حل کرد پوشش روده ای پس از گذشتن از معده به داخل لومن قلیائی روده حل می شود وپیش دارو جذب می شود پنتوپرازول باز ضعیف لیپوفیل است وبعد از جذب در روده به آسانی از خلال غشاهای لیپیدی به بخشهای اسیدی (نظیر کانالیکول های سلول جداری ) انتشار می یابد.و H+/K+/ATPase آنزیم را به طور برگشت ناپذیر غیر فعال می سازد.فراهمی زیستی آن با غذا تقریباً50%کاهش می یابد. بنا براین دارو باید با معده خالی تجویز شود در حالت ناشتا 10 درصد از پمپهای پروتون به طور فعال اسید ترشح می کنند ومستعد مهار هستند پنتوپرازول باید تقریباً یکساعت قبل از غذا (معمولاً صبحانه) تجویز شود.به نحوی که حداکثر غاظت سرمی باحد اکثر فعالیت ترشحی پمپ پروتون همزمان گردد.وبرخلاف آنتاگونیستهای H2پنتوپرازول هم ترشح هنگام ناشتا وهم تحریک شده با غذا را مهار می کند این دارونیمه عمرسرمی کوتاهی در حدود 5/1ساعت دارد.با این حال طول مدت مهار اسید به علت غیر فعال شدن برگشت ناپذیر پمپ پروتون تا 24 ساعت است. حداقل 18 ساعت زمان جهت سنتز ملکولهای پمپK+/H+/ATPase[ لازم است از آنجا که تمام پمپهای پروتون با دز اول داروغیر فعال نمی شوند 3-4 دز روزانه از دارو جهت رسیدن به پتانسیل کامل اسید لازم است به طور مشابه پس از قطع دارو 3-4 روز طول می کشد تا ترشح کامل اسید باز گردد. این دارو متحمل متابولیسم سریع عبور اول وسیستمیک کبدی می شود ودارای کلیرانس کلیوی قابل اغماضی است.کاهش دوز در بیماران مبتلا به نارسائی کلیه وبیماری کبدی خفیف تا متوسط لازم نیست. به طور کلی مهار کننده های پمپ پروتون از جمله پنتوپرازول فوق العاده بی خطر هستند. اسهال وسردرد ودرد شکمی در 1 تا 5 درصد از بیماران گزارش شده است وکاهش مختصری در جذب خوراکی سیانوکوبالامین روی می دهد که با درمان دراز مدت به طور بالقوه موجب سطوح زیر حد طبیعی B12می شود بیمارانی که به مهار کننده های پمپ پروتون برای دراز مدت نیاز دارند باید از نظر تراکم استخوانی پایش شوند (به ویژه افرادی که عوامل خطر ساز استئوپروزدارند)مواردی از هیپو منیریمی گزارش شده است. وبی خطر بودن آنها در طی حاملگی به اثبات نرسیده است پنتو پرازول جذب داروهائی مانند کتوکونازول ،دیگوکسین،ایتراکونازول وآتازاناویر را تغییر میدهد. تداخلات داروئی به علت نیمه عمر کوتاه آن نادر است دربیمارانی که کلوپیدگرول استفاده می کنند بهتر است از پنتو پرازول یا رابپرازول استفاده کرد.

Vitamin B1 (Thiamin HCL) 9 mg Vitamin B2 (Riboflavin ) 9 mg Vitamin B3 (Niacin) 31mg Vitamin B6 (Pyridoxine HCL) 10 mg Vitamin B12 (Cyanocobalamin) 9 mcg Vitamin B7 (Biotin) 400 mcg Vitamin B5 (Pantothenic acid) 9 mg Vitamin B9 (Folic acid) 400 mcg

ملوکسیکام یک انول کربوکسامید مرتبط با پیروکسیکام است که نشان داده شده که به طور ترجیحی COX-2را بیش از COX-1مهار می کند بخصوص در کمترین دز درمانی خود که 7.5mg/dمی باشد. این آنزیم ها مسئول ساخت پروستاگلندین ها هستند .پروستاگلندین ها مواد شیمیائی در بدن هستند که موجب التهاب میشوند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی از جمله ملوکسیکام با مهار این آنزیم موجب کاهش التهاب وعلائم ناشی از آن مثل درد می شوند.. این دارو در اروپا وکشورهای دیگر جهت اغلب بیماریهای روماتیسمی رایج است واخیراً جهت درمان استئوارتریت در ایالات متحده تائید شده است تاثیر گذاری آن در این بیماری وآرتریت روماتوئید با سایر NSAIDها قابل مقایسه است این دارو نسبت به پیروکسیکام ,دیکلوفناک,وناپروکسن علایم گوارشی کمتری ایجاد می کند. ملوکسیکام می تواند با داروهای ACE(کاپتوپریل وانالاپریل و.لیزینوپریل وکارودیلول.) وبتا بلوکرها( پروپرانول ومتوپرولول وآتنولول و...)وفوروزماید وهیدروکلر تیازیدها تداخل اثر کرده وبا کاهش اثر آنها موجب افزایش فشارخون شود ودر صورت مصرف همراه داروهای ایمونوساپرسیو مانند متوتراکسایدولیتیوم باعث افزایش غلظت این داروها در خون می شود. بیماران مبتلا به آسم یا دارای حساسیت به آسپرین ودیگر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی نباید از این دارو استفاده کنند همچنین مصرف ملوکسیکام با داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین باید با احتیاط وبا نظر پزشک باشد از مصرف ملوکسیکام در بارداری باید اجتناب کرد.مقدار مصرف این دارو 7.5 میلیگرم در روز است ولی تحت نظر پزشک می توان استفاده از آن را تا 15 میلیگرم در روز هم رساند.