امپرازول نمونه اصلی گروه داروهای مهار کننده پمپ پروتون می باشد. این دارو باز ضعیف لیپوفیلی است که به داخل کانالیکولهای سلول های پاریتال معده انتشار می یابند.ودرآن جا پروتونه شده وتا هزار برابر تغلیظ می شود سپس در آن جا به سولفا نامید ها تبدیل می شود وبا H+/K+ ATPaseپیوند کوالانسی برقرار می کنند وبه گونه ای برگشت ناپذیر ,ای آنزیم را غیر فعال می کنند شکل های خوراکی این دارودارای پوشش خاصی جهت باز شدن در روده دارا می باشند تا اسید معده آنها را غیر فعال نکند . در کبد آنها به سرعت متابولیزه می شوند ونیمه عمر یک تا دو ساعته دارند با وجود این مدت اثر آنها حدود 24 ساعت است. وممکن است به 3 تا4 روز زمان نیاز باشد تا تاثیر کامل آنها حاصل گردد .مهار کننده های پمپ پروتونی در بیماری اولسر پپتیک ناشی از هلیکو باکتر پیلوری ودرمان با NSAID بسیار موثرند آنها همچنین در درمان سندرم زولینگر الیسون (که معمولاً با یک تومور مترشحه گاسترین همراه است) ونیز در اختلال ریفلاکس از معده به مری (GERD) موثرند . عوارض جانبی امپرازول شامل اسهال ,درد شکمی وسردرد است درمان طولانی مدت میتواند منجر به هیپر گاسترینمی شود امپرازول قادراست فراهمی زیستی خوراکی ویتامین B12وبرخی داروها نظیر دیگوکسین وکتوکونازول را که نیازمند محیط اسیدی برای جذب از دستگاه گوارش هستند را کاهش دهد.

آتنولول یک مسدد انتخابی گیرنده بتا یک (1ß )می باشد.ویکی از داروهائی است که در درمان فشار خون مورد استفاده قرار می گیرد این دارو علاوه بر کنترل زیادی فشارخون در درمان آنژین صدری مزمن وپیشگیری از سکته مجدد قلبی نیز مصرف می شود . آتنولول را میتوان با یا بدون غذا میل کرد. هر روز پیش از خوردن آتنولول نبضتان را چک کنید اگر زیر 50 بود قبل از خوردن آن با پزشکتان مشورت کنید.آتنولول چندان متابولیزه نمی شود وبه میزان قابل توجهی در ادرار دفع می شود.وعمدتاً توسط کبد متابولیزه می شود ونیمه عمر نسبتاً طولانی در پلاسما داردمیتوان آن را به صورت یکبار در روز آن را مصرف کرد. آتنولول را معمولاً با مقدار 50 میلی گرم در روز شروع می کنند برای رسیدن به اثر درمانی رضایت بخش مقدار مصرف دارو را نباید در فواصل کمتر از 4-5 روز افزایش داد بیمارانی که عملکرد کلیه در آنها کاهش یافته است باید مقدارکمتری را دریافت کنند ازآنجائی که آتنولول کمتر در در چربی محلول است گفته می شود که اثرات کمتری در سیستم عصبی مرکزی تولید می کند. مصرف این دارو در موارد آسم نایژه ای آمفیزم یا برونشیت غیر آلرژیک ,نارسائی احتقانی قلب ,دیابت,پرکاری تیروئید ,افسردگی روانی یا سابقه ابتلا به آن باید با احتیاط صورت گیرد. اگر بعد از یک دوره درمان طولانی با این دارو قطع مصرف آن ضرورت پیداکند باید بتدریج وحداقل طی 3 روز تا دوهفته قطع شود در طول این مدت بیمار باید از از فعالیت های بدنی پرهیز کند تا خطر بروز سکته قلبی یا اختلال ضربان قلب به حد اقل برسد اگر پس از قطع مصرف دارو,علائم قطع مصرف بروز کرد باید مصزف دارو را به طور موقت از سر گرفت وبه دنبال بهبود بیمار ,مصرف دارو را با احتیاط قطع کرد.

گاباپنتین (Gabapentin) یک اسید آمینه آنالوگ GABA است که علیه حملات تشنجی ناقص وتونیک عمومی موثر می باشد. موثر بودن این دارو در انواع دیگر حملات تشنجی نشان داده نشده است. گابا پنتین در درمان دردهای نوروپاتیک موثر بوده است این دارو در اصل به عنوان ضد اسپاسم طراحی شد. اما آشکار شد که به عنوان ضد صرع موثرتر است. گاباپنتن علی رغم ارتباط تنگاتنگ ساختمانی با گابا به نظر می رسد که بر گیرنده های گابا عمل نمی کند با این حال ممکن است تغییراتی در رها سازی غیر سیناپسی یا سیناپسی گابا ایجاد کند. افزایش غلظت گابا در مغز انسان در بیماران مصرف کننده گاباپنتن مشاهده شده است . وکاهش آزاد سازی گلوتامات موجب اثر ضد صرعی آن می شود. این دارو متابولیزه نمی شود وآنزیم های کبدی را القا نمی کند. جذب غیر خطی و –در دزهای خیلی زیاد – وابسته به دوز است اما کینتیک حذف، خطی می باشد. فراهمی زیستی 50% که با افزایش دوز کاهش می یابد این دارو به پروتئین های پلاسما متصل نمی شود . متابولیت ندارد.حذف دارو با مکانیسم های کلیوی انجام می گیرد ، دارو بدون تغییر دفع می شود ، نیمه عمر کوتاه ودر محدوده 5تا 8 ساعت است این دارو نوعاً دو یا سه بار در روز تجویز می شود. تداخلات این دارو با داروهای دیگر ناچیز است.از مصرف همزمان با آنتی اسیدها خوددارشود وحداقل 2ساعت بین مصرف با آنتی اسید فاصله زمانی باشد.

کوئتیاپین یک داروی آنتی سایکوز از مشتقات دی بنزو تیازین می باشد که جهت درمان علائم ونشانه های اختلالات سایکوتیک به صورت مونوتراپی ویا درمان کمکی به همراه سایر داروهای آنتی سایکوتیک چون لیتیم یا دی والپروکس برای درمان کوتاه مدت حملات مانیک حاد در اختلال دوقطبی استفاده می شود.وبه نظر می رسد این دارو تمایل زیاد به بلوک گیرنده HT2 5دارد همچنین ممکن است بخشی از اثرات دارو ناشی از بلوک گیرنده های D2,ALPHA1,H1,D1,HT1Aباشداین دارو بعد از تجویز خوراکی به سرعت جذب شده وچون قابلیت حل خوبی در چربی داشته نتیجتاً به آسانی واردCNSواغلب بافتهای بدن می شود واتصال محکمی به پروتئینهای پلاسما دارد ونیمه عمر طولانی آن امکان یک بار مصرف در روز را فراهم می کند. وتوسط کبد متابولیزه می شود (آنزیم CYP3A4)نیمه عمر دفعی دارو حدود 6 ساعت است .دد موارد ذیل با احتیاط مصرف شود: سرطان سینه یا سابقه ابتلا به آن, بیماری های قلبی –عروقی, بیماری های عروق مغزی, سالمندان ,عیب کار کلیه ,کاهش فشارخون به دلایل مختلف از جمله کمی آب بدن وکمی حجم خون دربیماران جوان که برای درمان افسردگی از این دارو استفاده می کنند نظارت مستقیم تا حداقل 2 هفته به دلیل وجود اقدام به خودکشی ضروری است. عوارض جانبی این دارو عبارتند از: سرگیجه,تب ,سردرد,هایپوتنشن ارتوستاتیک ,ادم محیطی,تاکیکاردی ,گوش درد ,فارنژیت ,رینیت ,بی اشتهائی ,یبوست,خشکی دهان ,افزایش سرفه ,راش,تعریق مصرف همزمان با داروهای مهار کنننده های P450 باعث افزایش سطح خونی کوئتیاپین می شود. آگونیست های دوپامین ممکن است اثرات کوئتیاپین را آنتاگونیزه کنند. داروهای القا کننده P450سبب افزایش کلیرانس کوئتیاپین می شوند.مصرف همزمان با داروهای آنتی هایپر تنسیون سبب تشدید اثرات هایپر تنسیوآنها می شود.

ویتامین C یا اسیداسکوربیک جز گروه ویتامین های محلول در آب می باشد.این ویتامین برای رشد وترمیم بافت ها در همه قسمت های بدن ضروری است. این ویتامین در درمان زخم ها وجای زخم وهمچنین ترمیم وحفظ سلامت غضروف های استخوانی, استخوان واستحکام لثه ها ودندان ها وعروق خونی مفید است. بعضی از تحقیقات نشان میدهد که ویتامین Cخواص آنتی اکسیدانی دارد وهمچنین این ویتامین در درمان بیمار اسکوربوت (بیماری که در اثر کمبود شدید ویتامین Cپیش می آید) مصرف می شود.این ویتامین در ساخت کلاژن (قوی ترین بخش بافت پیوندی که تمام اعضائ بدن را در کنار هم نگه میدارد) شرکت دارداین ویتامین باعث جذب بهتر آهن در بدن می شود وبه افرادی که دچار کم خونی هستند توصیه می گرددبعضی مطالعات نشان داده شده است که ویتامین ث دارای اثرات آنتی باکتریال آنتی ویرال وتحریک سیتم ایمنی می باشد . میزان نیاز مصرف این ویتامین با بالا رفتن سن بیشتر می شود. ویتامین C مورد نیاز هر فرد سالم 60-90 میلیگرم توصیه شده است. افراد زیر در معرض کمبود ویتامین ث هستند: نوزادانی که در سال اول زندگی از شیر گاو یا شیرهای تغایظ شده استفاده می کنند,افراد در معرض سوء تغذیه و افراد مبتلا به دیابت تیپ یک , زنان باردار وشیرده, بیماران تحت دیالیز, بیماران مبتلا به تیرو توکسیکوز, سیگاری ها . افراد مبتلا به انباشت آهن در بدن , افراد دارای بیماری های روده کوچک (مانند بیماری کرون,سیلیاک ) معمولاً اضافه این ویتامین از راه ادرار دفع می شود اما مصرف خیلی زیاد آن باعث تکرر ادرار ,سنگ کلیه واسهال می شود . همچنین مصرف زیاد این ویتامین به صورت دارو باعث بروز اختلالات گورارشی خطر ابتلا به سنگ اگزالات در مجاری ادراری واعتیاد بدن به مقدار مصرف زیاد این دارو می شود.