اثر ضد افسردگي: اثر ضد افسردگي اين دارو به مهار بازجذب سروتونين در سيستم اعصاب مرکزي مربوط مي‌شود. فلوکستين بازجذب سروتونين را به داخل پلاکتهاي انساني مهار مي‌کند ، ولي بر نوراپي‌نفرين تأثيري ندارد.
الف) افسردگي، بيماري دوقطبي، اعتياد به الكل، cataplexy، ميوكلونوس.
ب) درمان نگهدارنده در افسردگي (تازه تشخيص داده نشده) در بيماران با وضعيت تثبيت شده.
پ) اختلال وسواس اجباري.
ت) پرخوري عصبی bulimia nervosa) 60(ميلي‌گرم در روز به هنگام صبح.
ث) اختلالات خلق پيش از قاعدگي.
ج) درمان کوتاه مدت حملات اضطرابي(با يا بدون آگروفوبيا)
جذب: بعد از مصرف خوراکي به خوبي جذب مي‌شود. غذا تأثيري در جذب اين دارو ندارد.
پخش: به نظر مي‌رسد اين دارو به ميزان زيادي (حدود 95 درصد) به پروتئين پيوند مي‌يابد.
متابوليسم: عمدتاً در کبد به متابوليتهاي فعال متابوليزه مي‌شود.
دفع: از طريق کليه دفع مي‌شود. نيمه عمر دفع دارو 3-2 روز است. نورفلوکستين (متابوليت فعال اصلي ) نيمه عمر دفعي 9-7 روز دارد.
در بيماراني كه به دارو حساسيت دارند و نيز در بيماراني كه در 14 روز اخير از داروهاي مهاركننده MAO مصرف مي كنند منع مصرف دارد.
داروهاي مهاركننده MAO و تيوريدازين نبايد زودتر از 5 هفته از قطع فلوكستين به بيمار داده شود.
موارد احتياط: در بيماراني كه ريسك بالاي خودكشي دارند و يا كساني كه سابقه تشنج مانيا (شيدايي) ديابت بيماري قلبي كليوي و يا كبدي دارند با احتياط مصرف شود.
اعصاب مرکزي: سردرد ، عصبانيت، بي خوابي، خواب آلودگي، رخوت، اضطراب، لرزش، سرگيجه، خستگي، آشفتگي. تب لرزش.
قلبي ـ عروقي: گرگرفتگي، طپش قلب.
پوست: تعريق، بثورات پوستي، خارش، راش، diaphoresis.
دستگاه گوارش: تهوع ، اسهال، خشکي دهان، بي اشتهايي، سوء هاضمه، يبوست ، درد شکم ، استفراغ، تغيير حس‌چشايي، نفخ، گاستروآنتريت. افزايش اشتها.
ادراري ـ تناسلي: اختلال عملکرد جنسي.
عضلاني ـ اسكلتي: درد عضله.
تنفسي: عفونت قسمت فوقاني تنفسي ، سرفه. ديسترس تنفسي.
چشم- گوش حلق- بيني: احتقان بيني، فارنژيت، سينوزيت
متابوليك: هيپوناترمي، كاهش وزن.
ساير عوارض: سندرم شبه آنفلوآنزا.
الف) افسردگي، بيماري دوقطبي، اعتياد به الكل، cataplexy، ميوكلونوس.
بزرگسالان: از راه خوراکي مقدار mg/day 20 هنگام صبح مصرف مي‌شود. مقدار مصرف بعد از چند هفته به mg/day 40 افزايش مي‌يابد که هنگم صبح و ظهر مصرف مي‌شود. مقدار مصرف نبايد از mg/day 80 تجاوز کند.
کودکان 18-8 سال (فقط براي درمان افسردگي): با mg 20-10 يک بار در روز شروع شود و پس از يک هفته استفاده از mg/day 10 فلوکستين mg 20 در روز استفاده شود. اگر وزن کودک کم باشد بايد با ميزان mg/day 10 شروع شود و پس از چند هفته به mg/day 20 افزايش يابد.
ب) درمان نگهدارنده در افسردگي (تازه تشخيص داده نشده) در بيماران با وضعيت تثبيت شده.
بزرگسالان: mg 90 يک بار در هفته (دوز يک بار در هفته، هفت روز پس از آخرين دوز روزانه mg 20 شروع شود).
پ) اختلال وسواس اجباري.
بزرگسالان: ابتدا با mg 20 در روز شروع شود و به تدريج بعد از چند هفته بسته به نياز و تحمل بيمار به mg/day 80-60 افزايش يابد.
کودکان 17-7 سال: ابتدا با mg 10 در روز شروع شود و پس از دو هفته به mg/day 20 افزايش يابد. محدوده درماني mg 60-20 مي باشد. کودکان کم وزن بايد تنها به ميزان mg/day 30-20 ظرف چند هفته افزايش دوز داشته باشند. بيشترين ميزان داروي مصرفي در روز mg/day 60 مي باشد.
ت) پرخوري عصبی bulimia nervosa) 60(ميلي‌گرم در روز به هنگام صبح.
ث) اختلالات خلق پيش از قاعدگي.
بزرگسالان: mg/day 20 مصرف شود. دوز ماکزيمم mg/day 80 مي باشد. دارو مي تواند به طور پيوسته يا متناوب به بيمار داده شود.
ج) درمان کوتاه مدت حملات اضطرابي(با يا بدون آگروفوبيا): mg 10 يک بار در روز به مدت 7 روز سپس در صورت نياز به mg/day 20 افزايش يابد. بيشترين ميزان داروي مجاز در روز mg 60 مي باشد.
مصرف همزمان بنزوديازپينها ، ليتيم و ضدافسردگي‌هاي سه حلقه‌اي ميتوانند اثرات عصبي مركزي دارو را افزايش دهد. فلوكستين مي تواند سطح كاربامازپين، فلكاينيد و وين بلاستين را افزايش دهد.
سيپروهپتادين ميتواند در مصرف همزمان اثر فلوكستين را كم يا معكوس نمايد.
انسولين و داروهاي ضدقند خوراكي ميتوانند در مصرف همزمان با فلوكستين قند خون را تغيير دهند.
مصرف همزمان مهاركننده‌هاي MAO باعث ايجاد سندرم سرتونين (بي قراري عصبي، لرز و تغيير سطح هوشياري) مي شوند.
در صورت مصرف فلوكستين اين داروها زودتر از 5 هفته نبايد شروع شود و در صورت مصرف اين داروها مصرف فلوكستين بعد از 14 روز آغاز شود. فلوكستين مي تواند سطح فني توئين را افزايش داده و باعث سميت آن شود. در مصرف همزمان با سوماتريپتان ممكن است ضعف، افزايش رفلكس‌ها و عدم هماهنگي پيش آيد. فلوكستين مي تواند تيوريدازين را افزايش داده و باعث ايجاد آريتمي‌هاي خطرناك بطني و مرگ ناگهاني شود. در صورت مصرف فلوكستين تيوريدازين نبايد زودتر از 5 هفته آغاز گردد. مصرف همزمان ترامادول باعث ايجاد سندرم سروتونين مي شود. از مصرف همزمان اين دارو با ساير داروهاي داراي پيوند پروتئيني بالا (مانند وارفارين) اجتناب شود. زيرا مي تواند فلوكستين را افزايش دهد.
فرم ارسال پیام
اگر پرسشی درباره این محصول دارید و یا نظری دارید ٬ لطفاْ از طریق فرم زیر ارسال کنید.
فایلهای مربوط به محصول:
برای دانلود بر روی فایل مورد نظر کلیک کنید
فلوکستین