•    سابقه حساسیت به متفورمین و یا هر یک از اجزاء تشکیل دهنده این دارو.
•    اسیدوز متابولیک حاد یا مزمن شامل کتواسیدوز دیابتی همراه با و یا بدون اغماء.
•    بیماری و یا اختلال عملکرد کلیه ناشی از کولاپس قلبی عروقی (شوک)، انفارکتوس میوکارد و سپتی سمی (عفونت خون).
•    بیماری شدید، حاد یا مزمن کبد.
•    در بیماران تحت بررسی های رادیولوژی با تزریق عضلانی مواد کنتراست یددار.
•    سوختگی های شدید.
•    از دست دادن شدید آب بدن (مانند اسهال شدید یا مقاوم، استفراغ راجعه).
•    عفونت شدید (مانند عفونت های دستگاه تنفسی و ادراری).
•    جراحی بزرگ انتخابی.
•    ضربات شدید.
•    در شرایطی که کاهش میزان اکسیژن خون وجود دارد ( مانند نارسایی قلب، سابقه انفارکتوس میوکارد، بی کفایتی تنفسی، شوک).

هر دارو  به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است موجب بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود ولی در صورت بروز هر یک از عوارض با پزشک مشورت نمایید.
در صورت بروز عوارض زیر فوراً با پزشک مشورت کنید یا به پزشک مراجعه کنید:
لاکتیک اسیدوزیس ( اسهال، تنفس تند و کوتاه، درد و کرامپ عضلانی، خستگی، ضعف و خواب آلودگی غیرمعمول). لاکتیک اسیدوزیس یک عارضه خطرناک است که می تواند کشنده باشد. این عارضه در بیمارانی که یکی از مواد منع مصرف را داشتند، به صورت موردی گزارش شده است. ریک وقوع این عارضه بر اثر متفورمین پایین است.
همچنین در صورت بروز عوارض زیر با پزشک مشورت کنید:
آنمی مگالوبلاستیک (با علائم خستگی و ضعف) ، هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) با علائمی نظیر اضطراب، تغییرات رفتاری مشابه مستی، تاری دید، عرق سرد، خواب آلودگی، پوست سرد و رنگ پریده، اشکال در تمرکز، گرسنگی بش از حد، ضربان قلب تند، سردرد، تهوع، عصبانیت، کابوس، لرزش، اشکال در گفتار. افت قند خون با متفورمین به ندرت رخ میدهد. این عارضه در بیمارانی رخ می دهد که معولا دارای یک ریسک فاکتور دیگر مانند ناشتا بودن طولانی، مصرف همزمان یک داروی پایین آورنده قند خون و یا استفاده از دوز های بالا و سمی متفورمین، می باشند.
عوارض زیر در اوایل مصرف دارو شایع است اما معمولا با ادامه مصرف دارو از بین می روند ولی در صورت ادامه دار شدن یا آزاردهنده بودن با پزشک مشورت کنید:
طعم فلزی در دهان، نفخ، از دست دادن اشتها، تهوع، درد شکم، سوء هاضمه، استفراغ، کاهش وزن

•    به منظور کنترل پیشرفت درمان بخصوص در چند هفته اول مصرف دارو، در فواصل منظم به پزشک خود مراجعه نمایید.
•    دستورات پزشک را در مورد مصرف الکل، مصرف همزمان با سایر داروها و مسافرت به طور دقیق رعایت نمایید.
•    در موارد نیاز به کمک های فوریت دار پزشکی، رعایت شرایط زیر ضروری است:
•    استفاده دایم از دستبند و یا گردنبند در برگیرنده مشخصات پزشکی، همچنین همراه داشتن کارت شناسایی پزشکی حاوی اطلاعات مربوط به این بیماری و داروهای مورد مصرف.
•    به همراه داشتن قندهای سریع الاثر به منظور درمان کاهش قند خون.
•    در صورت انجام جراحی و سایر آزمایشات پزشکی با اشعه ایکس، پزشک معالج خود را در جریان مصرف این دارو قرار دهید. در چنین شرایطی، قطع مصرف دارو حداقل به مدت 2 روز پس از انجام جراحی یا آزمایشات پزشکی ممکن است توسط پزشک توصیه گردد. در طی این مدت در صورت عدم کنترل قندخون توسط رژیم غذایی و ورزش، مصرف انسولین ممکن است ضروری باشد.
•    مصرف مقادیر بیش از حد متفورمین تحت شرایط بخصوص می تواند باعث اسیدوز لاکتیک (تشکیل اسید لاکتیک در خون) گردد. علایم اسیدوز لاکتیک شدید بوده و به سرعت ظاهر می گردد و معمولا زمانی رخ می دهد که با سایر بیماریهای غیر وابسته به دارو مانند حمله قلبی یا نارسایی کلیه همراه گردد. این علایم شامل اسهال، تنفس سریع و کوتاه، درد یا انقباض شدید عضلانی، خواب آلودگی غیرعادی و خستگی یا ضعف غیر عادی می گردد.
•    در صورت بروز علایم اسیدوز لاکتیک، میزان قند خون را کنترل نموده و به سرعت کمک های فوریت دار پزشکی را درخواست نمایید. در صورت استفراغ شدید، پزشک خود را مطلع نمایید.
•    مصرف مقادیر بیش از حد دارو می تواند منجر به کاهش قند خون (هیپوگلیسمی) گردد.
•    علایم کمی قندخون باید قبل از بروز بیهوشی درمان گردد. این علایم در افراد مختلف متفاوت است، لذا آگاهی داشتن از علایم معمول کمی قند خون به منظور درمان سریع آن ضروری است.
این علایم می تواند شامل موارد زیر گردد:
احساس اضطراب، تغییر رفتار، تاری دید، عرق سرد، اغتشاش شعور، پوست رنگ پریده سرد، اشکال در تمرکز حواس، خواب آلودگی، گرسنگی مفرط، ضربان تند قلب، سردرد، تهوع، عصبانیت، کابوس، خواب نا آرام، لرزش، اشکال در تکلم، خستگی یا ضعف غیرعادی.