Acetaminophen 300 mg Caffeine 15 mg Codein phosphate (as hemihydrate) 15 mg کدافئین داروئی است که حاوی مواد ذیل می باشد : استامینوفن,کافئین,کدئین استامینوفن متابولیت فعال فناستین ومسئول اثر ضد درد وتب آن می باشدوجود کدئین وکافئین در این محصول برای افزایش اثرات ضد درد استامینوفن می باشد.استامینوفن در بافتهای محیطی مهار کننده ضعیف COX-1وCOX-2بوده واثرات ضد التهابی قابل توجهی از خود نشان نمی دهد.استامینوفن سنتز پروستاگلاندین در CNSرا مهار کرده وتولید ایمپالس درد را بلوک می کند. استامینوفن در صورت مصرف خوراکی معمولاً در عرض 30-60 دقیقه به حد اکثر غلظت خونی می رسد مقدار کمی استامینوفن به پروتئین های پلاسما متصل می شود. بخشی از آن توسط آنزیمهای میکروزومی کبد به سولفات وگلوکورونید متابولیزه می شود. کمتر از 5% آن به صورت تغییر نیافته دفع می شود. یکی از متابولیت های استامینوفن N-استیل –پارا-بنزوکینون می باشد که از لحاظ مقدار اندک بوده ولی بسیار فعال است ودر دوز های بالا اهمیت پیدا می کند زیرا اثرات سمی روی کبد وکلیه دارد.نیمه عمر استامینوفن 2 تا 3 ساعت بوده وعملکرد کلیوی بر روی آن تقریباً بی تاثیر است در مقادیر سمی یا در صورت وجودبیماری کبدی ممکن است نیمه عمر دارو افزایش یافته وبه دوبرابر یا بیشتر برسد. کافئین محرک CNSاست واز خانواده متیل گزانتین ها می باشد.کافئین بسیاری از اثرات خود را با اتصال به رسپتورهای آدنوزین در سلولهای مغز ی و بلاک آنها به انجام می رساند که این عمل از اتصال آدنوزین به رسپتورها جلوگیری می نماید(اثرات آدنوزین خستگی وخواب آلودگی می باشد) نتیجتاً باعث اثر بخشی بیشتر دوپامین در مغز می گردد میزان بالای آدنوزین در خون باعث ریلیز آدرنالین از غده آدرنال می گردد. که باعث انقباض عروق در مغز میشود کافئین به عنوان یک محرک سیستم عصبی مرکزی عمل می نماید. مصرف دوز بالای کافئین باعث ریلیز بالای ادرنالین می شودکه نتیجه آن بالا رفتن فشاررخون میباشد.کافئین اعتیاد آور می باشد. کافئین جذب بالا در روده داشته وبه سرعت از سد مغزی عبور می نماید. دفع آن کلیوی می باشد کافئین اثرات مثبت ومنفی را تواماً داشته ودر طبقه بندی FDAبه طور عموم به عنوان داروی safeتلقی شده است ودوز سمی آن 10 گرم در روز می باشدوبا دوز 500 میلی گرم در روز safe می باشدودر درمان سردرد های عروقی کمک کننده است.قرص های کافئین دار به راحتی مزایای کافئین را تاٌمین می کنند. کدئین آگونیست ضد درد مخدر با اثر ضد سرفه و آگونیستµ می باشد. این دارو از یک طرف استانه احساس درد را افزایش داده واز طرف دیگر موجب می شود که درد برای بیمار ناخوشایند وآزار دهنده نباشد کدئین برای کنترل درد خفیف تا متوسط و درمان سرفه به کار می رود.این دارو از طریق خوراکی بخوبی جذب می شود. کدئین در کبد متابولیزه واز طریق کلیه دفع می شود.نیمه عمر دارو 2.5 الی4 ساعت می باشد. کدئین به میزان زیاد به پروتئین های پلاسما پیوند می یابد.زمان شروع اثر ضد درد ی کدئین از را خوراکی 30-45 دقیقه وطول اثر آن 4 ساعت می باشد.کدئین در صورت وجود اسهال شدید همره با کولیت پسودوممبران ناشی از مصرف سفالوسپورین ها یا پنی سیلین ها واسهال ناشی از مسمومیت وضعف حادتنفسی منع مصرف دارد.

ویتامین C یا اسیداسکوربیک جز گروه ویتامین های محلول در آب می باشد.این ویتامین برای رشد وترمیم بافت ها در همه قسمت های بدن ضروری است. این ویتامین در درمان زخم ها وجای زخم وهمچنین ترمیم وحفظ سلامت غضروف های استخوانی, استخوان واستحکام لثه ها ودندان ها وعروق خونی مفید است. بعضی از تحقیقات نشان میدهد که ویتامین Cخواص آنتی اکسیدانی دارد وهمچنین این ویتامین در درمان بیمار اسکوربوت (بیماری که در اثر کمبود شدید ویتامین Cپیش می آید) مصرف می شود.این ویتامین در ساخت کلاژن (قوی ترین بخش بافت پیوندی که تمام اعضائ بدن را در کنار هم نگه میدارد) شرکت دارداین ویتامین باعث جذب بهتر آهن در بدن می شود وبه افرادی که دچار کم خونی هستند توصیه می گرددبعضی مطالعات نشان داده شده است که ویتامین ث دارای اثرات آنتی باکتریال آنتی ویرال وتحریک سیتم ایمنی می باشد . میزان نیاز مصرف این ویتامین با بالا رفتن سن بیشتر می شود. ویتامین C مورد نیاز هر فرد سالم 60-90 میلیگرم توصیه شده است. افراد زیر در معرض کمبود ویتامین ث هستند: نوزادانی که در سال اول زندگی از شیر گاو یا شیرهای تغایظ شده استفاده می کنند,افراد در معرض سوء تغذیه و افراد مبتلا به دیابت تیپ یک , زنان باردار وشیرده, بیماران تحت دیالیز, بیماران مبتلا به تیرو توکسیکوز, سیگاری ها . افراد مبتلا به انباشت آهن در بدن , افراد دارای بیماری های روده کوچک (مانند بیماری کرون,سیلیاک ) معمولاً اضافه این ویتامین از راه ادرار دفع می شود اما مصرف خیلی زیاد آن باعث تکرر ادرار ,سنگ کلیه واسهال می شود . همچنین مصرف زیاد این ویتامین به صورت دارو باعث بروز اختلالات گورارشی خطر ابتلا به سنگ اگزالات در مجاری ادراری واعتیاد بدن به مقدار مصرف زیاد این دارو می شود.

دومپریدون آنتاگونیست گیرنده D2دوپامین است در داخل دستگاه گوارش ,فعال شدن گیرنده های دوپامین ,تحریک کولینرژیک عضله صاف را مهار میکند.محققین معتقدند که مهار این اثر ,مکانیسم پروکنیتیک اصلی عملکرد این ذارو است این دارو دامنه حرکات دودی مری فشار اسفنکتر تحتانی مری وتخلیه معده را افزایش می دهد اما بر حرکات روده باریک یا کولون اثر ندارد . این دارو گیرنده های دوپامینی D2را درناحیه راه اندازی کمورسپتور بصل النخاع رانیز مسدود می کند که موجب عملکرد قوی ضد تهوع وضد استفراغ می گردد.این دارو جهت درمان GERDعلامت دار به کار می رود. این دارو با داروهای ضد ترشح جهت درمان رگورژیتاسیون یا سوزش سر دل به کار برده می شود.دمپریدون به طور گسترده جهت درمان بیماران مبتلا به تاخیر تخلیه معده ناشی از جراحی (واگوتومی یا انترکتومی)وگاسترو پارزی دیابتی به کار برده می شود دومپریدون به علت اثر ضد استفراغ قوی خود جهت جلوگیری ودرمان استفراغ به کار می رود. دومپریدون فوق العاده خوب تحمل می شود از آنجائی که این داروبه میزان قابل توجهی از سد خونی مغزی عبور نمی کند عوازض عصبی –روانی وخارج هرمی نادر هستند.شایعترین عارضه جانبی دومپریدون اسهال سردرد,خشکی دهان , کاهش میل جنسی ,گالاکتوره ,ژنیکوماستی واختلالات قاعدگی است درصورت مصرف با داروهای آنتی اریتمیک مانند آمیودارون دیسوپیرامید سوتالول کینیدین باعث طولانی شدن QTمی شود با آنتی بیوتیکها ی ,اریترومایسین ,ازیترومایسین ,کلاریترومایسین ,لوفلوکساسین وضد قارچ کتوکونازول وآنتی دپرسانت های مانند سیتالوپرام وپیموزاید وهالوپریدول وهمچنین با سیزاپراید وداروهای دیلتیازیم ووراپامیل تداخل دارد.

سیمواستاتین آنالوگ ساختمانی HMG- COAاست که آنزیم HMG-COAردوکتاز را که یک آنزیم کبدی است مهار می کند. جذب مقدار مصرفی بین 75-40%می باشدبیشتر داروی جذب شده در صفرا ترشح می شود ولی 20-5% آن وبه صورت پیش دارو لاکتونی غیر فعال می باشد که در دستگاه گوارش فعال شده واز طریق ادرار دفع می گردد. نیمه عمر این دارو بین 1-3 ساعت می باشد مهارکننده های ردوکتاز به وضوح باعث افزایش گیرنده های با تمایل بالا به LDLمی شوند این اثر باعث کاهش LDLکل پلاسما می شود به علت اینکه قسمت زیادی از این داروها هنگام اولین عبور کبدی به وسیله کبد از خون گرفته می شوند بیشترین تاثیر آنها روی کبد است طی درمان با این دارو کاهش مختصری در تری گلیسرید های پلاسما وافزایش خفیفی در میزان کلسترول HDLروی میدهد.از آنجا که بیوسنتز کلسترول به طور عمده در شب صورت می گیرد اگر قرار است دز روزانه استفاده شود باید در شب داده شود اگر دارو با غذا مصرف شود جذب آن افزایش می یابد مقدار مصرف 5-80 میلیگرم در روز تجویز می شود . افزایش آنزیم های کبدی در بعضی از بیماران که این دارو را مصرف می کنند رخ می دهد این افزایش اغلب متناوب بوده وهمراه با شواهد دیگر سمیت کبدی نمی باشد. مقدار مصرف در بیماران مبتلا به بیماری پارانشیمال کبدی وافراد مسن با احتیاط همراه باشد.سطح آنزیمهای کبدی باید در ابتدای درمان بعد از 1تا 2ماه وسپس هر 6 تا 12ماه یکبار اندازه گیری شود.به ندرت بیماران تحت درمان افزایش واضح کراتین کیناز دارند در صورت اینگونه افزایش بیماران از درد یا ضعف عمومی عضلات اسکلتی رنج می برند اگر دارو قطع نشود ممکن است رابدومیولیز روی می دهد که منجر به میوگلوبینوری وحتی توقف کار کلیه گردد.کاتابولیسم سیمواستاتین توسط سیتوکروم CYP3A4صورت میگیرد در بیماریهائی که سطح پلاسمائیLDLافزایش یافته است همراه با مهار کننده های ردوکتاز یا همراه با ازتیمب یا نیاسین موثر می باشد. مصرف در بارداری وشیردهی ممنوع است

Zinc (as gluconate): 15 mg Vitamin B1: 1.3 mg Vitamin B2: 1.5 mg Vitamin B6: 1.6 mg Vitamin B12: 0.003 mg Vitamin C : 100 mg Biotin : 0.15 mg Folic acid : 0.2 mg Niacin : 9 mg Pantothenic acid : 6 mg

Fish Oil 500 mg Vitamin E 7.5 IU

سوگرلین (پراسوگرل)در گروه داروهای مهار کننده تجمع پلاکتی است سوگرلین یک پیش دارو بوده وتوسط کبد به متابولیت فعال تبدیل می شود واین متابولیت فعال بطور برگشت ناپذیربه گیرنده های ADP روی سطح پلاکت متصل شده وباعث مهار فعال شدن وتجمع پلاکتی وابسته به ADPمی شود گیرنده ADP بطور برگشت ناپذیر تغییر کرده وپلاکت هایی که تحت تاثیر سوگرلین بوده اند همچنان برای باقیمانده طول عمرشان از سوگرلین تاثیر می پذیرند سوگرلین یک مشتق تینوپیریدین بوده که از لحاظ ساختاری وفارماکولوژیکی به کلوپیدگرول شبیه بوده ودر مقایسه با آن مهار تجمع پلاکتی وابسته به ADPرا سریعتر وبیشتر انجام می دهد. سوگرلین بعد از مصرف خوراکی به سرعت وبطور کامل جذب می شود. وغاظت پیک پلاسمائی آن حدوداً30 دقیقه بعد از مصرف خوراکی ایجاد می شود بعد از مصرف 60 میلیگرم خوراکی حدود 90 در صد بیماران به حداقل 50% مهار تجمع پلاکتی طی یکساعت می رسند بیشترین مهار پلاکتی حدود 80% بوده است مهار پلاکتی در حالت پایدار (70%) طی 3-5 روز درمان نگهدارنده بصورت دوزهای روزانه 10 میلیگرمی ایجاد شده است. طی قطع دارو تجمع پلاکتی به تدریج طی 5-9 روزد به عدد پایه می رسد .نیمه عمر متابولیت فعال 7ساعت است .محدوده (2-15 ساعت). عوارض جانبی آن خونریزی که شامل موارد تهدید کننده حیات وکشنده نیز است.به بیمار آموزش داده شود که حین مصرف این دارو امکان بروز خونریزی وکبودی به مراتب بیشتر بوده وبایستی وجود خون در ادرار یا مدفوع به پزشک گزارش داده شود بیمار باید از علایم TTPشامل تب، ضعف، رنگ پریدگی پوست، لکه های بنفش پوست ، زردی پوست یا چشم وتغییرات بدون علت عصبی آگاه باشد.. همچنین آنمی همولیتیک میکرو آنژیوپاتیک ،اختلالت عصبی ، نارسایی کلیوی وتب دیده شده است که نیازمند درمان فوری (پلاسمافرز) می باشد.