استامینوفن تنها داروی ضد درد فاقد خاصیت ضد التهاب که در دسترس است مکانیسم عمل ضد درد استامینوفن نامعلوم است این دارو مهار کننده ضعیف cox-1و cox-2در بافت های محیطی واز این رو فاقد اثر ضد التهابی است شواهد نشان میدهد که استامینوفن قادر است آنزیم سومی به نام cox-3را در مغز مهار می کند.استامینوفن جانشین مناسبی برای آسپرین خصوصاً در کودکان دچار عفونت ویروسی می باشند.استامینوفن به خوبی از راه گوارش جذب ودر کبد متابولیزه می شود نیمه عمر آن در افراد با فعالیت کبدی طبیعی 2-3 ساعت وتحت تاثیر بیماری کلیوی واقع نمی شود . در دزاژ درمانی سمیت استامینوفن قابل اغماض است اما وقتی با دزهای خیلی بابا استفاده شود یا برای بیمارانی که دچار اختلال شدید کبدی هستند هپاتوتوکسین بسیار خطر ناکی است درمورد مسمومیت تجویز فوری استیل سیستئین میتواند جان بیمار را نجات دهد.

گاباپنتین (Gabapentin) یک اسید آمینه آنالوگ GABA است که علیه حملات تشنجی ناقص وتونیک عمومی موثر می باشد. موثر بودن این دارو در انواع دیگر حملات تشنجی نشان داده نشده است. گابا پنتین در درمان دردهای نوروپاتیک موثر بوده است این دارو در اصل به عنوان ضد اسپاسم طراحی شد. اما آشکار شد که به عنوان ضد صرع موثرتر است. گاباپنتن علی رغم ارتباط تنگاتنگ ساختمانی با گابا به نظر می رسد که بر گیرنده های گابا عمل نمی کند با این حال ممکن است تغییراتی در رها سازی غیر سیناپسی یا سیناپسی گابا ایجاد کند. افزایش غلظت گابا در مغز انسان در بیماران مصرف کننده گاباپنتن مشاهده شده است . وکاهش آزاد سازی گلوتامات موجب اثر ضد صرعی آن می شود. این دارو متابولیزه نمی شود وآنزیم های کبدی را القا نمی کند. جذب غیر خطی و –در دزهای خیلی زیاد – وابسته به دوز است اما کینتیک حذف، خطی می باشد. فراهمی زیستی 50% که با افزایش دوز کاهش می یابد این دارو به پروتئین های پلاسما متصل نمی شود . متابولیت ندارد.حذف دارو با مکانیسم های کلیوی انجام می گیرد ، دارو بدون تغییر دفع می شود ، نیمه عمر کوتاه ودر محدوده 5تا 8 ساعت است این دارو نوعاً دو یا سه بار در روز تجویز می شود. تداخلات این دارو با داروهای دیگر ناچیز است.از مصرف همزمان با آنتی اسیدها خوددارشود وحداقل 2ساعت بین مصرف با آنتی اسید فاصله زمانی باشد.

اگزازپام از دسته داروئی بنزودیازپین ها می باشد که به اجزائ مولکولی گیرنده GABAAکه در غشاهای نورونی دستگاه عصبی مرکزی وجود دارند متصل می شوند. این کیرنده یونی به عنوان کانال یون کلر عمل می کند وتوسط GABA( که یک ناقل مهاری است)فعال می شود.. مطالعات الکتروفیزیولوژیک نشان می دهد که بنزودیازپین ها باعث تقویت مهار به واسطه گابا در تمام سطوح محور عصبی شامل طناب نخائی –هیپوتالاموس –هیپوکامپ- جسم سیاه –قشرمخچه وقشرمغز می گردندوبنزودیازپین ها ظاهراً باعث افزایش کفایت گابا در مهار سیناپسی می شوند.اثرات فارماکولوژیک بنزودیازپین ها از جمله اگزازپام بر اعضای بدن عبارتنداز :sedation, hypnosis, anxiety وکنترل علائم ناشی از ترک الکل می باشد. بنزودیازپین ها دارای آثار آرامش دهنده به همراه کاهش همزمان اضطراب در دوزهای نسبتاً پائین می باشندبا این وجود در اغلب موارد اثر ضد اضطراب داروهای آرامبخش- خواب آور با مقادیری از آثار کاهش دهنده عملکردهای سایکوموتور ودرکی همراه می باشد. بنزودیازپین ها با دوزهای تسکینی باعث بروز anterograde amnesia (عدم توانائی در به خاطر آوردن حوادثی که در طی اثر دارو اتفاق می افتند) می شوند.اثرات کلی بنزودیازپین ها وخواب آوروآرام بخش های قدیمی تر بر روی مراحل خواب طبیعی عبارتند از1)-کاهش دادن مرحله شروع خواب Rapid eye movement)) REM 2)-افزایش مرحله 2 خواب (Noon-rapid eye movement) NREM کاهش دادن خواب (Rapid eye movement)REMوشروع سریعتر خواب وطولانی تر شدن مرحله 2 از نظر بالینی اثراتی مفید می باشند.مصرف داروهای آرامبخش –خواب آور برای بیشتر از یک تا دوهفته باعث بروز تحمل نسبت به اثرات این داروها بر روی مراحل خواب می گردد.اثر مقادیر خواب آور داروهای آرامبخش –خواب آور بر روی تنفس افراد طبیعی همانند تغیرات تنفسی در طی خواب طبیعی می باشد.با وجود این داروهای آرامبخش –خواب آور حتی با مقادیر درمانی نیز باعث تضعیف تنفس در افراد میتلا به بیماریهای ریه می گردد.این دارو ها در مقادیر تجویز شده برای اثرات خواب آوری تاثیر ی بر روی قلب وعروق افراد سالم ندارند.با این وجود در حالات کاهش حجم خون نارسائی عمل قلب دادن داروها با مقادیر طبیعی ممکن است باعث تضعیف قلب وعروق گردند. جذب اگسازپام تقریباً کامل است واتصال پروتئینی آن 86-99 درصد و نیمه عمر آن 2.8-5.7است دفع اکسازپام از طریق کلیه است موارد ومقادیر مصرف اکسازپام: الف) کنترل علائم ناشي از قطع مصرف الکل و اضطراب شديد. بزرگسالان: مقدار 30-15 ميلي گرم 4-3 بار در روز. فشار رواني و اضطراب خفيف تا متوسط. بزرگسالان: مقدار 15-10 ميلي گرم 4- 3 بار در روز. تنظيم دوز: در سالمندان با 10 ميلي گرم 3 بار در روز شروع شده و در صورت نياز به 3 تا 4 بار در روز mg 15 افزايش می يابد.در مجموع دوز درمانی اکسازپام جهت آرام بخشی15-30 میلی گرم 3-4 بار در روزمی باشد. تداخلات داروئی: اکسازپام اثر فنوتيازينها، داروهاي مخدر ، آنتي هيستامين‌ها، داروهاي مهارکننده مونوآمين اکسيداز (MAO)، باربيتوراتها، فرآورده‌هاي حاوي الکل ، داروهاي بيهوش کننده عمومي و داروها ي ضدافسردگي را تشديد مي‌ کند. مصرف همزمان با سايمتيدين متابوليسم کبدي اکسازپام را کاهش داده و غلظت پلاسمايي آن را افزايش مي‌ دهد. استعمال دخانيات متابوليسم اکسازپام را تسريع مي‌ کند و در نتيجه، اثربخشي باليني آن را کاهش مي‌ دهد. داروهاي آنتي اسيد ممکن است سرعت جذب اکسازپام را کاهش دهند. اکسازپام ممکن است اثرات درماني لوودوپا را مهار سازد. عوارض جانبی: گيجي، افسردگي، خواب آلودگي، لتارژي، آتاکسي، سرگيجه، سنکوپ، کابوس‌هاي شبانه، خستگي، اختلال در تکلم، سرگيجه حقيقي، سردرد، اختلالات رفتاري، اختلال حافظه. قلبي ـ عروقي: براديکاردي، کلاپس گردش خون، افت گذراي فشار خون ، ادم. بثورات پوستي، کهير. دستگاه گوارش: يبوست، خشکي دهان ، بي اشتهايي، تهوع، استفراغ، ناراحتي گوارشي. ادراري ـ تناسلي: بي اختياري يا احتباس ادرار. ساير عوارض: ضعف تنفسي، لکنت زبان، اختلال عملکرد کبد، تغيير در ميل جنسي.