ویتامین ب6 یک کوانزیم در متابولیسم پروتئین ها,کربوهیدراتها وچربی عمل می کند ودر دکربوکسیله کردن اسید های آمینه در روندمتابولیسم پروتئین ها شرکت می کند. وهمچنین ویتامین ب6 به روند تبدیل تریپتوفان به سروتونین کمک می کند . ویتامین ب6 مسئول شکسته شدن گلیکوژن به گلوکز-1-فسفات در متابولیسم کربو هیدرات ها است ذخیره تام بدن بزرگسالان حدود 16-27 میلی گرم پیریدوکسین است . نیاز به پیریدوکسین با افزایش مقدار پروتئین در برنامه غذائی افزایش می یابد. جذب :پیریدوکسین وجانشین های آن از دستگاه گوارش به راحتی جذب می شوند جذب گوارشی ممکن است در بیماران مبتلا به سندرم های اختلال جذب یا به دنبال برداشت معده کاهش یابد غلظت طبیعی پیریدوکسین در سرم 30-80نانوگرم در لیتر است. ویتامین ب6 عمدتاً در کبد ذخیره می شود این ویتامین به شکل پیریدوکسال وپیریدوکسال فسفات در خون یافت می شود که به میزان زیادی به پروتئین پیوند می یابند. این ویتامین از جفت عبور می کند غلظت پلاسمائی این ویتامین در جنین 5 برابر غلظت پلاسمائی مادر است ودرشیر مادر بعد از مصرف 2.5-5 mg-day پیریدوکسین تقریباً240 نانوگرم در لیتر است. متابولیسم : پیریدوکسین در کبد به 4-پیریدوکسیک اسید تجزیه می شود. دفع: در گلبول های قرمز پیریدوکسین به پیرو کسال فسفات وپیریدوکسامین وپیریدوکسامین فسفات تبدیل می شود.برای این تبدیل وجود ریبوفلاوین ضروری است. پیریدوکسین نتایج ازمون اسپات(spot) را با استفاده از روش ارلیش (Erlich) تغییر می دهد وموجب بروز واکنش کاذب مثبت می شود . عوارض جانبی: اعصاب مرکزی: پاراستزی , سردردوخواب آلودگی تداخلات داروئی: پیریدوکسین اثر درمانی لودوپا را از طریق تسریع متابولیسم محیطی خنثی می سازد. مصرف همزمان با فنوباربیتال یا فنی توئین ممکن است غلظت سرمی این داروهای ضد تشنج را تا 50 درصد کاهش دهد. داروهای ایزونیازید ,سیکلوسپورین,پنی سیلامین وهیدرالازین وداروهای جلوگیری از بارداری ممکن است میزان نیاز به پیریدوکسین را افزایش دهند.

مونته لوکاست یک آنتاگونیست گیرنده لوکوترینی LTD4است. که گیرنده LTE4 را بلوک می کنند. این دارو از راه خوراکی فعال است وثابت شده است که برای پیشگیری از حملات اسپاسم برونشی ناشی از ورزش,آنتی ژن وآسپرین موءثر هستندمصرف خوراکی این دارو ساده بوده ودرمان نگهدارنده با آن به طورگسترده جهت درمان کودکان ( به ویژه کودکان دچار علایم هم زمان رینیت آلرژیک ) درآمریکا استفاده می شود.. این دارو برای حملات آسم توصیه نمی شود عوارض جانبی این دارو کم است اما موارد نادری از سندروم ژرژ- اشتراوس (churg-strauss که یک واسکولیت سیستمیک که با آسم شدید ،ارتشاحات ریوی وائوزینوفیلی مشخص می شود)وآنژئیت گرانولوماتوی آلررژیک گزارش شده است ولی ارتباطش با این دارو گزارش نشده است از دیگرعوارضجانبی ضعف، گیجی،خستگی، تب ، سردرد،احتقان بینی، درد شکم ،سوئ هاضمه ،کاستروانتریت، سرفه ،آنفلوآنزا، بثورات جلدی، درد دندان ،تروما. جذب از راه گوارش سریع است فراهمی زیستی 64 درصد است 99 درص دارو به پروتئین های پلاسما اتصال می یابد. و86 درصد از دوز خوراکی دارو در کبد توسط cypAA3وcyp2C9متابولیزه می گردد. این دارو همزمان با داروهای القائ کننده ومهار کننده آنزیم های فوق مصرف نشود.بطور مثال باربیتوراتها،ریفامپین،فنی توئین، , امپرازول, اریترومایسین , مترونیدازول ,سایمتیدین.،مترونیدازولssrisوزفیرلوکاست. مقدار مصدف مونته لوکاست دربزرگسالان: روزانه یک عدد قرص همراه یا بدون غذا مصرف می شود. اگر جهت آسم استفاده می شود باید در هنگام غروب و اگر جهت بهبود مشکلات تنفسی در زمان ورزش استفاده می شود بایستی 2 ساعت قبل از ورزش کردن میل شود. اگر جهت آلرژی استفاده می کنید هر زمان که مایل بودید میتوانید میل کنید مشروط بر اینکه همیشه در زمانی که مقرر کرده اید میل نمائید.کودکان 6 تا 14 سال: 5 میلیگرم (قرص های جویدنی)یک بار در روزدر هنگام غروب، کودکان 2تا 5 سال 4: میلی گرم (قرص های جویدنی) خوراکی یکبار در روز در هنگام غروب،کودکان 12-23 ماهه (فقط آسم ): یک پاکت حاوی گرانول دارو یک بار در روز هنگام غروب ، کودکان 6 تا 23 ماهه (فقط رینیت آلرژیک دائمی): یک پاکت 4 میلی گرم حاوی گرانول دارو یکبار در روز هنگام غروب

Acetaminophen 300 mg Caffeine 15 mg Codein phosphate (as hemihydrate) 15 mg کدافئین داروئی است که حاوی مواد ذیل می باشد : استامینوفن,کافئین,کدئین استامینوفن متابولیت فعال فناستین ومسئول اثر ضد درد وتب آن می باشدوجود کدئین وکافئین در این محصول برای افزایش اثرات ضد درد استامینوفن می باشد.استامینوفن در بافتهای محیطی مهار کننده ضعیف COX-1وCOX-2بوده واثرات ضد التهابی قابل توجهی از خود نشان نمی دهد.استامینوفن سنتز پروستاگلاندین در CNSرا مهار کرده وتولید ایمپالس درد را بلوک می کند. استامینوفن در صورت مصرف خوراکی معمولاً در عرض 30-60 دقیقه به حد اکثر غلظت خونی می رسد مقدار کمی استامینوفن به پروتئین های پلاسما متصل می شود. بخشی از آن توسط آنزیمهای میکروزومی کبد به سولفات وگلوکورونید متابولیزه می شود. کمتر از 5% آن به صورت تغییر نیافته دفع می شود. یکی از متابولیت های استامینوفن N-استیل –پارا-بنزوکینون می باشد که از لحاظ مقدار اندک بوده ولی بسیار فعال است ودر دوز های بالا اهمیت پیدا می کند زیرا اثرات سمی روی کبد وکلیه دارد.نیمه عمر استامینوفن 2 تا 3 ساعت بوده وعملکرد کلیوی بر روی آن تقریباً بی تاثیر است در مقادیر سمی یا در صورت وجودبیماری کبدی ممکن است نیمه عمر دارو افزایش یافته وبه دوبرابر یا بیشتر برسد. کافئین محرک CNSاست واز خانواده متیل گزانتین ها می باشد.کافئین بسیاری از اثرات خود را با اتصال به رسپتورهای آدنوزین در سلولهای مغز ی و بلاک آنها به انجام می رساند که این عمل از اتصال آدنوزین به رسپتورها جلوگیری می نماید(اثرات آدنوزین خستگی وخواب آلودگی می باشد) نتیجتاً باعث اثر بخشی بیشتر دوپامین در مغز می گردد میزان بالای آدنوزین در خون باعث ریلیز آدرنالین از غده آدرنال می گردد. که باعث انقباض عروق در مغز میشود کافئین به عنوان یک محرک سیستم عصبی مرکزی عمل می نماید. مصرف دوز بالای کافئین باعث ریلیز بالای ادرنالین می شودکه نتیجه آن بالا رفتن فشاررخون میباشد.کافئین اعتیاد آور می باشد. کافئین جذب بالا در روده داشته وبه سرعت از سد مغزی عبور می نماید. دفع آن کلیوی می باشد کافئین اثرات مثبت ومنفی را تواماً داشته ودر طبقه بندی FDAبه طور عموم به عنوان داروی safeتلقی شده است ودوز سمی آن 10 گرم در روز می باشدوبا دوز 500 میلی گرم در روز safe می باشدودر درمان سردرد های عروقی کمک کننده است.قرص های کافئین دار به راحتی مزایای کافئین را تاٌمین می کنند. کدئین آگونیست ضد درد مخدر با اثر ضد سرفه و آگونیستµ می باشد. این دارو از یک طرف استانه احساس درد را افزایش داده واز طرف دیگر موجب می شود که درد برای بیمار ناخوشایند وآزار دهنده نباشد کدئین برای کنترل درد خفیف تا متوسط و درمان سرفه به کار می رود.این دارو از طریق خوراکی بخوبی جذب می شود. کدئین در کبد متابولیزه واز طریق کلیه دفع می شود.نیمه عمر دارو 2.5 الی4 ساعت می باشد. کدئین به میزان زیاد به پروتئین های پلاسما پیوند می یابد.زمان شروع اثر ضد درد ی کدئین از را خوراکی 30-45 دقیقه وطول اثر آن 4 ساعت می باشد.کدئین در صورت وجود اسهال شدید همره با کولیت پسودوممبران ناشی از مصرف سفالوسپورین ها یا پنی سیلین ها واسهال ناشی از مسمومیت وضعف حادتنفسی منع مصرف دارد.

پرگابالین (Pregabalin) از داروهای ضد تشنج است که به تنهایی یا همراه با سایر داروهای ضد صرع به منظور کاهش حملات تشنج استفاده می‌شود. از این دارو به منظور رفع اختلالات اضطرابی هم استفاده می‌شود. سرگیجه، خواب‌آلودگی، تاری دید یا دوبینی، خشکی دهان، تهوع و مشکلات گوارشی برخی از عوارض مصرف این دارو می‌باشند.

لودوپا پیشرفت پارکینسونیسم را متوقف می کند.دوپامین از سد خونی –مغزی نمی تواند عبور کند. واگر داخل خون محیطی تزریق شود اثر درمانی روی پارکینسون نخواهد داشت. لودوپا پیش ساز متابولیک بلاواسطه دوپامین است که میتواند به مغز نفوذ می کند. ودر آنجا دکربوکسیله شده وبه دوپامین تبدیل می شود.اثرات مفید این دارو ظاهراً بستگی دارد به تحریک گیرنده هایD1وD2 می باشد.لودوپا خیلی سریع از روده کوچک جذب می شود اما جذب آن وابسته به سرعت تخلیه معده وPHمحتویات آن می باشد. غذا ورود لودوپا به پلاسما را به تاخیر می اندازد.علاوه بر این برخی اسید های امینه ناشی از هضم غذا می توانند با دارو در جذب از روده وهمچنین برای انتقال از خون به مغز رقابت کنند. غلظت پلاسمائی آن معمولاً بین 1 تا 2 ساعت پس از مصرف خوراکی به حداکثر می رسد. ونیمه عمر پلاسمائی آن معمولاً بین 1 تا3 ساعت است . اگر چه به طور قابل ملاحظه ای بین اشخاص متفاوت است حدود دو سوم دوز خوراکی به صورت متابولیت های آن در عرض 8 ساعت در ادرار ظاهر می شود. زمانی که لودوپا به تنهائی مصرف شود باید مقادیر زیادی تجویز شود چون در خارج مغز متابولیزه می شود با این حال وقتی لودوپا در ترکیب با یک مهار کننده دوپادکربوکسیلاز(کاربی دوپا) داده می شود که قادر به نفوذ به سد خونی-مغزی نیست متابولیسم محیطی لودوپا کاهش یافته وسطوح پلاسمائوی آن آن افزایش می یابد. ودوپای بیشتری برای ورود به مغز فراهم می شود. تجویز توام یک مهار کننده دوپا دکربوکسیلاز محیطی مثل کاربی دوپا ممکن است نیاز روزانه به لودوپا را حدود 75 درصد کاهش دهد.بهترین نتایج در چند سال اول درمان به دست می آید.این امر احتمالاً به دلیل ضرورت کاهش دوز روزانه لودوپا با گذشت زمان است که برای اجتناب از عوارض جانبی می باشد که با دوز های قبلی قابل تحمل بوده اند. تعدادی از بیماران نیز دجار کاهش پاسخ به لودوپا می شوند که شاید به علت ناپدید شدن پایانه های عصبی دوپامینرژیک نیگرو استریاتال یا بعضی فرایندهای پاتولوژیک باشدکه مستقیماً گیرنده های دوپامینی استریاتال را در گیر میکنند.به این دلایل ، فواید درمان لودوپا صرفنظر از پاسخ درمانی اولیه ، پس از حدود 3 الی 4سال از شروع درمان رو به کاهش می گذارد اگر چه درمان با لودوپا پیشرفت پارکینسونیسم را متوقف نمی کند ، شروع زودتر درمان با لودوپا میزان مرگ ومیر ناشی از ای بیماری را کاهش می دهد.وبهترین زمان برای شروع درمان با لودوپا باید بر اساس خصوصیات افراد مشخص شود. درمان ترکیبی با یک دز کم مثلا، کاربی دوپا 25 میلیگرم لودوپا 100 میلیگرم سه بار در روز شروع شده وبه تدریج افزایش می یابد باید 30 تا 60 دقیقه قبل از غذا مصرف شود. بیشتر بیماران در نهایت به کاربی دوپا 25 میلی گرم ، لودوپا 250 میلی گرم سه یا چهار بار در روز نیاز خواهند داشت شاید بهتر باشد درمان با این دارو را در یک سطح پائین (مثلاًکاربی دوپا-لودوپا 100/25، سه بار در روز)نگه داشت لودوپا میتواند همه تظاهرات بالینی پارکینسونیسم را اصلاح کند. خصوصاً در برطرف کردن کندی حرکات وناتوانی های ناشی از آن موثر است . عوارض جانبی: بی اشتهائی ، تهوع ، استفراغ که این عوارض را میتوان به وسیله تقسیم دارو در دوز های متعدد مصرف دارو کاهش داد. البته همراهی کاربی دوپا با لودوپا این عوارض را کاهش می دهد. آریتمی های قلبی در افرادی که لودوپا گرفته اند ،شامل افزایش ضربان قلب ، اکستراسیستول های بطنی که این اثرات به افزایش تولید کاتکول امین محیطی نسبت داده شده است این چنین اریتمی هائی کم است وکاهش فشار خون وضعیتی شایع بوده و اغلب بدون علامت است.وبا ادامه درمان بهبود می یابد. طیف وسیعی از اختلالات رفتاری گزارش شده ازجمله افسردگی ، اضطراب، بیقراری ، بی خوبی، خواب آلودگی، اغتشاش ذهن، هذیان، توهمات وکابوس ها ، سرخوشی وتغییرات دیگر در خلق یا شخصیت .دیس کنزی که در حداکثر 85% بیمارانی که بیش از ده سال لودوپا می گیرند اتفاق می افتد.که شکل وطبیعت دیس کنزی ناشی از لودوپا در بیماران مختلف متفاوت است. میدریاز ممکن است ایجادشود ودر بعضی بیماران زمینه ساز یک حمله حاد گلوکم باشد. بعضی اثرات نامطلوب گزارش شده دیگر اما نادر عبارتند از دیسکرازی های خونی متعدد، یک تست کومبس مثبت با شواهدی از همولیز ، گر گرفتگی، تشدید یا ظهور نقرص، اختلالات بویائی یا چشائی ، تغییر رنگ قهوه ای بزاق وادار وترشحات مهبلی، پریاپیسم ، افزایش خفیف ومعمولا، زودگذر BUNالکالن فسفاتاز وبیلی روبین . تداخلات داروئی: لودوپا نباید در افرادی که مهار کننده منو امین اکسیداز را دریافت می کنند یا در عرض دوهفته پس از قطع MAOIداده شود. زیرا این ترکیب میتواند منجر به حمله حاد فشارخون شود. موارد منع مصرف: لودوپا به بیماران سایکوتیک نباید داده شود.زیرا ممکن است اختلالات ذهنی را تشدید کند. همچنین تجویز آن در بیماران دچار گلوکوم با زاویه بسته مجاز نیست. در بیماران قلبی بهتر ست تجویز لودوپا به همراه کاربی دوپا باشداما حتی در این صورت نیز یک احتمال خطر خفیف اختلال ریتم قلب وجود دارد.بیماران مبتلا با زخم پپتیک فعال باید به دقت تحت کنترل باشند.مصرف آن در بیمارانی سابقه ملانوم با ضایعات پوستی تشخیص داده نشده مشکوک دارند باید با احتیاط باشد .