پیوگلیتازون یک داروی پائین آورنده قند خون با ساختمان تیازولیدین دیون (thiazolidinedione) است که برای اعمال اثرات خود به وجود انسولین نیاز دارد. این دارو در محیط باعث کاهش مقاومت به انسولین می شود. برون ده گلوکز کبدرا کاهش می دهد. این دارو یک آگونیست پر قدرت واختصاصی pparyγ (peroxisome proliferator activated receptor gamma)می باشد.فعال شدن گیرنده های هسته ایppryγ منجر به فعال شدن نسخه برداری از ژن هائی می شود که در کنترل متابولیسم گلوکز ولیپید نقش دارند. درمدلهای حیوانی دیابت ,این دارو هیپر گلیسمی وهیپر تری گلیسریدمی که شاخصهای مقاومت به انسولین در دیابت نوع دوم هستند را کاهش می دهد .تغییرات متابولیکی القائ شده توسط این دارو میزان پاسخ دهی را در بافتهای وابسته به انسولین افزایش می دهد . برخلاف دسته سولفونیل اوره این دارو تاثیری در ترشح انسولین ندارد. قبل از تجویز این دارو بررسی های لازم در مورد قلب وکبد ومثانه انجام شود.

دولوکستین ساختمان هتروسیکلیک غیر مرتبط با ضد افسردگی سه حلقه ای(TCA) داشته و از خانواده مهار کننده های باز برداشت سروتونین –نوراپی نفرین (SNRI)است با این حال تمایل اکثر مهار کننده های سروتونین- نور اپی نفرین به ناقل های سروتونین(SERT)بسیار بیشتر ازناقل های نور اپی نفرین( NET)است ومهارکننده های باز برداشت سروتونین –نور اپی نفرین از جمله دولوکستین برخلاف ضد افسردگی های سه حلقه ای تاثیر قوی آنتی هیستامین ،مسدد آلفا- آدرنرژیک وآنتی کلینرژیک ندارند،در نتیجه دولوکستین به دلیل تحمل پذیری بهتر،بیش از ضد افسردگی های سه حلقه ای در درمان افسردگی ماژور وسندرم های درد طرفدار دارد.دولوکستین درسال 2010 توسط FDAجهت درمان اختلالات مفصل وماهیچه تائید شده است.همچنین دولوکستین در درمان اضطراب فراگیراز جمله OCDt ,PTSDواختلال اضطرابی اجتماعی،GAD(با یک اضطراب مزمن ونگرانی نابجا مشخص می شود)،اختلال پانیک با دوره های عود کننده اضطراب فراگیر کوتاه مدت (اغلب بدون عامل زمینه سازمشخص می شود )،بی اختیاری ادراری استرسی ،وعلایم وازوموتور یائسگی تجویز می شود.در مواردی که بیمار صرع داشته ویا بای پولارباشد با احتیاط زیاد مصرف شود دولوکستین به خوبی جذب می شود. ونیمه عمرآن 12-15 ساعت است و یکبار در روز تجویز می شود این دارو با قدرت به پروتئین های پلاسما متصل می شود.(97%) واز طریق CYP2D6و CYP1A2دستخوش متابولیسم اکسیداتیووسیع قرار می گیرد.و از طریق کلیه ها دفع می گردد. نارسائی کبدی سطح دولوکستین را به شدت تغییر می دهد. دوز بهینه مصرف این داروبه اندیکاسیون وبه بیمار بستگی دارد دوزآغازین برای درمان افسردگی معمولاً همان دوز درمانی است وبیمارانی که به دستکم چهار هفته درمان پاسخی نمی دهند. ممکن است پزشک دوز را به تدریج تاحد اکثر دوز توصیه شده(120میلیگرم) یا بالاترین دوز قابل تحمل بیمار افزایش دهد.برخی بیماران ممکن است به دوزهای کمتر از حداقل دوز توصیه شده(40میلیگرم)پاسخ دهند.برخی اختلالات اضطرابی ممکن است به دوز های بالائی از دارو نیاز داشته باشند .در اختلالات درد خصوصاً در دردهای نوروپاتی دیابتی دوز دارو همان دوز مصرفی جهت افسردگی می باشد. براساس هشدار FDAتمام داروهای ضد افسردگی خطرخودکشی را در بیماران زیر 25 سال افزایش می دهند. عوارض جانبی: بعضی علایم گوارشی مانند تهوع ،بی اشتهائی ، دردهای شکمی است که این علایم معمولاً اوایل درمان بروز می کند.وپس از هفته اول بهبود می یابند.افزایش تون سروتونرژیک در سطح نخاع وبالاتر از آن ،با کاهش عملکرد میل جنسی وتاخیر در ارگاسم همراه است وعوارض نورآدرنرژیک ازجمله افزایش فشار خون وضربان قلب وفعالیت بیش از حد CNSاز جمله بی خوابی ویا پرخوابی است. اکثر داروهای ضد افسردگی از نظر FDAدر کلاس Cداروهای تراتوژن قرار می گیرند.احتمال تداخلات داروئی با سایر ضد افسردگی ها وجود دارد لیکن خطرناکترین آنها شامل MAOها که شامل سلژلین ،ترانیل سیپرامین،فنلزین،ایزوکاربوکسازید می باشد (وباید حداقل 14 روزبین تجویز دو دارو فاصله باشد.) وتاحد کمتری ضد افسردگی های سه حلقه ای از نظر تداخل هستند.مصرف همزمان با آنتی کواگولانت ها ریسک خونریزی را افزایش می دهد.مصرف همزمان با مهارکنندهایCYP1A,CYP2D6(CYP45)مانندسایمتیدین،سیپروفلوکساسین،فلوکسامین، فلوکستین،پاروکستین،دزپیرامین،وکینیدین باعث افزایش غلظت دارو می شود.به دلیل اتصال بالای پروتئینی دولوکستین با داروهائی با اتصال پروتئینی بالا سبب بروز عوارض جانبی می شود.مصرف الکل ونوشابه های الکلی به همراه این دارو به دلیل افزایش خطر بیماریهای کبدی توصیه نمی شود.

کوآنزیم کیوتن 100 میلی گرم

روزاواستاتین آنالوگ ساختمانی HMG-COAاست بیشترین تاثیر این دارو در کاهش LDLاست سایر آثار شامل کاهش استرس اکسیداتیو والتهاب عروقی با افزایش ثبات ضایعات آترواسکلروتیک می باشد و درحال حاضر آغاز درمان با یک مهارکننده ردوکتاز بلافاصله پس از انفارکتوس میوکارد وصرف نظر از سطح لیپید ها به یک روش استاندارد تبدیل شده است.روزاواستاتین به هنگام مصرف فعال می باشد. جذب دوز مصرفی آن بین 75-45% می باشد. وبرداشت عبور اول (first pass extraction)بالائی در کبد دارد. بیشتر داروی جذب شده در صفرا ترشح می شود.ول 20-5% آن از طریق ادرار دفع می گرددو88% آن به پروتئین های پلاسما از جمله آلبومین متصل می گردد. نیمه عمر این دارو 19 ساعت است .اولین مرحله ساخت استرول به عهده HMG-COAردوکتاز می باشد. مهارکننده های ردوکتاز به وضوح باعث افزایش گیرنده های با تمایل بالا به LDLوافزایش برداشت پیش سازهای LDL ((بقایای VLDL) توسط کبد، باعث کاهش LDLکل پلاسما می شوند. به علت اینکه قسمت زیادی از دارو هنگام اولین عبور کبدی به وسیله کبد برداشت می شود ،بیشترین تاثیر آن روی کبد است . همچنین طی درمان با این دارو کاهش در تری گلیسرید های پلاسما وافزایش در میزان کلسترول HDLروی می دهد.دربیمارانی که سطح LDL بالا دارند به تنهائی یا همراه با رزین ها (ezetimibe) یا نیاسین موثر می باشد.اگر دارو به همراه غذا مصرف شود جذب آن افزایش می یابد.روزاواستاتین که داروی بسیار موثر ی جهت هیپر کلسترومی شدید است با دوز mg40-5در روز تجویز می گردد . در بعضی بیماران افزایش فعالیت آمینوترانسفرازهای سرم (تا سه برابر غلظت طبیعی) دیده می شود. این افزایش اغلب متناوب بوده وهمراه با دیگر شواهد سمیت کبدی نمی باشد. در صورتی که غلظت آمینوترانسفرازها به طور مکرر اندازه گیری شده وثابت باشد وبیمار فاقد علامت باشد می توانیم درمان را ادامه دهیم. در بیماران مبتلا به سمیت کبدی کاهش شدید LDLناخوشی وبی اشتهائی مشاهده می گردد. در این گروه از بیملران دارو بلافاصله قطع می گردد.سطح آمینو ترانسفرازهادر ابتدای درمان بعد از 1تا2ماه وسپس در (درصورت ثابت بودن)هر 6 تا 12ماه یکبار اندازه گیری شود.غلظت قند ناشتا می تواند mg/dl7-5افزایش یابد.در بیماران با مشکلات کبدی وآسیائی ها وافراد مسن دارو با احتیاط مصرف شود.یک افزایش جزئی اما مهم در بروز دیابت نوع 2 دیده می شود بیشتر این بیماران پیش از مصرف استاتین ها سابقه پره دیابت داشته اند در زمان مصرف استاتین ها افزایش خفیف فعالیت کراتین کیناز در پلاسما مشاهده می گردد. واین افزایش معمولاً با فعالیت سنگین بروز می کند.به ندرت بیماران تحت درمان با مهارکننده های ردوکتاز افزایش واضح در فعالیت کراتین کیناز داشته باشند. این گونه بیماران اغلب از درد یا ضعف عمومی عضلات اسکلتی رنج می برند اگر دارو قطع نشود ممکن است میوگلوبینوری وحتی توقف کار کلیه رخ دهد. کاتابولیسم رزاواستاتین با واسطه CYP2C9انجام می شود داروهای رقابت کننده با این آنزیم نظیر کتوکونازول وهم خانواده آن مترونیدازول، سولفین پیرازول،آمیودارون وسایمتیدین سطح پلاسمائی را افزایش دهند ظاهراً.رزاواستاتین داروی انتخابی برای مصرف همزمان با وراپامیل داروهای ضد قارچ گروه کتوکونازول،ماکرولیدها، وسیکلوسپورین می باشد. در صورت مصرف دوز دارو باید5 میلیگرم روزانه باشد وبیماران به طور مرتب بررسی وکنترل شوند.تمام استاتین ها گلیکولیزه می شوند وبه همین دلیل با جم فیبروزیل تداخل دارند.در صورت مصرف جم فیبروزیل با روزاواستاتین دوزمصرفی این دارو بیشتر از 10 میلی گرم روزانه می باشد. دربیمارانی که آنتی کواگولانت ها (کومارین) مصرف می کنندروزاواستاتین با احتیاط تجویز شودزیرا باعث افزایش INRمی شود. در حاملگی وشیر دهی منع مصرف دارد.ودر بیماران با نارسائی کلیوی نیاز به تنظیم دوز می باشد.ودربیماران بامشکلات کبدی با احتیاط مصرف شود.. در مواقعی که بیماری جدی یا تروما روی می دهد همین طور قبل از اعمال جراحی بزرگ به منظور به حد اقل رساندن سمیت کبدی وعضلانی مصرف این دارو باید قطع شود.. دوز مصرفی در بزرگسالان 40-5 میلیگرم است.ودوزشروع 10تا 20میلیگرم روزانه ودر بیماران باhomozygous familial l hypercholesterolemiaروزانه 20 میلی گرم می باشد.

مترونیدازول یک داروی نیتروایمیدازول ضد تک یاخته است وداروی انتخابی برای درمان آمیبیاز خارج روده ای است این دارو تروفوزوئیت ها ( ولی نه کیست ها) E Histolitica را نابود می کندتاثیر آن بر انگلهای روده ای قابل اعتماد نبوده ولذا برای اطمینان از حذف عفونت باید باید به همراه یک آمیب کش روده ای به کار رود.مترونیدازول طور موثر موجب ریشه کنی عفونت ها در بافت های روده ای وخارج روده ای می گردد.. فعالیت ضد باکتریائی قوی علیه بی هوازی ها -از جمله کلستریدیوم و باکتروئید نیز دارد. وداروی انتخابی برای درمان ژیاردیا وتریکومونااست. مترونیدازول به صورت انتخابی توسط باکتری های بی هوازی وبرخی تک یاخته های حساس برداشت می شود. وبه دنبال برداشت توسط باکتری های بی هوازی، در اثر واکنش با فرودوکسین احیائ شده، به صورت غیر آنزیمی احیائ می شود. محصول این فرایند احیا تشکیل مواد سمی برای سلول بی هوازی بوده وامکان تجمع انتخابی آنها در باکتری های بی هوازی فراهم می شود. ورود متابولیت های مترونیدازول به داخل ملکول DNA،باعث ناپایداری آنها می شود . این اثر تنها زمانی رخ می دهد که مترونیدازول به صورت نسبی احیا شده باشد واز آنجائی که فرایند احیای مترونیدازول معمولاً تنها در سلول های بی هوازی اتفاق می افتد، تاثیر نسبتاً ناچیزی بر روی سلول های انسان یا بکتری های هوازی دارد. مترونیدازول پس از تجویز خوراکی به خوبی جذب می شود،به طور گسترده به وسیله انتشار ساده به تمامی بافت ها نفوذ و توزیع می شودحد اکثر غلظت سرمی در عرض 1-3 ساعت حاصل می شود.اتصال پروتئینی اندک بوده (بین 10-20درصد) .وپس از یک دوز 250 میلیگرم خوراکی به میزان سرمی 4-6نانوگرم در میلی لیتر میرسد.نیمه عمر داروی تغییر نیافته 5/7 ساعت است. . مترونیدازول در کبد متابولیزه می شودومتابولیت های آن عمدتاً از طریق ادرار دفع می شود.کلیرانس پلاسمائی مترونیدازول در بیماران مبتلا به اختلال کار کبدی کاهش می یابد. ودر صورت عدم کفایت کبدی ، ممکن است تجمع یابد.دوز داروباید در نارسائی کلیوی وکبدی شدید تعدیل شود. در بیماران این دارو به خوبی در مایع مغزی-نخائی ومغز نفوذ می کند.وبه میزانی مشابه غلظت سرمی می رسد. موارد ومقدار مصرف: مترونیدازول برای درمان عفونت های بی هوازی یا مختلط درون شکمی ( در ترکیب با سایر داروهای موثر بر ارگانیسم های هوازی )، واژینیت (تریکوموناها، واژینوزباکتریائی) عفونت ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل وآبسه مغزی به کار می رود.دوز معمول 500 میلیگرم سه بار در روز به صورت خوراکی یا وریدی است (mg/kg/d30). واژینیت ممکن است به تک دوز 2 گرکی پاسخ دهد .عفونت خفیف تا متوسط وشدید روده ای دوز750 میلیگرم سه بار در روز برای 10 روز . جهت آبسه کبدی آمبوما وسایر بیماریهای خارج روده ای دوز 750 میلیگرم سه بار در روزبرای 10 روز است . دوز مورد نیاز برای ژیاردیا بسیار کمتر از آمیبیاز بوده ولذا بهتر تحمل می شود کارائی آن پس از یک دوره درمانی، در حدود 90% است.مترونیدازول درمان انتخابی جهت تریکومونا است تک دوز 2 گرمی آن موثر است. ارگانیسم های مقاوم به درمان ممکن است باعث شکست درمان شوند. عوارض جانبی: عوارض جانبی عبارتند از: تهوع،سردرد،خشکی دهان یا احساس طعم فلزی شایع هستند.عوارض جانبی ناشایع عبارتند از استفراغ اسهال،استئوماتیت، ودر صورت مصرف طولانی مدت نوروپاتی محیطی ، بی خوابی ضعف سرگیجه، برفک دهان، بثورات جلدی، سوزش ادرار ، ادرار تیره، گز گز انتهاهاونوتروپنی ، مصزف دارو با غذا موجب کاهش عوارض گوارشی می گردد . پانکراتیت وعوارض شدید CNS(اتاکسی ،انسفالوپاتی، تشنج )نادر هستند در بیماران دچار بیماری دستگاه عصبی مرکزی ،باید دارو رابا احتیاط تجوی نمود. مترونیدازول یک اثر شبه دی سولفیرام دارد وباید بیماران را راهنمائی کرد که از مصرف الکل پرهیز کنند. گزارش شده است که مترونیدازول موجب تشدید اثر ضدانعقادی های کومادینی می گردد. فنوباربیتال و فنی توئین ممکن است موجب تسریع در حذف دارو شوند در حالیکه سایمتیدین ممکن است کلیرانس پلاسمائی را کاهش دهد.تجویز همزمان با داروی با Aprenavirریسک واکنشهای شبه دی سولفیرام را افزایش می دهد. مصرف در بارداری وشیردهی: مترونیدازول اگر چه در برخی حیوانات تراتوژن است.داده های مربوط به تراتوژن بودن مترونیدازول متناقض هستند لذا بهتر است تجویز مترونیدازول در زنان باردار وشیر ده پرهیز شود . هرچند ارتباط ناهنجاری های جنینی با مصرف مترونیدازول در انسان به اثبات نرسیده است

کوئتیاپین یک داروی آنتی سایکوز از مشتقات دی بنزو تیازین می باشد که جهت درمان علائم ونشانه های اختلالات سایکوتیک به صورت مونوتراپی ویا درمان کمکی به همراه سایر داروهای آنتی سایکوتیک چون لیتیم یا دی والپروکس برای درمان کوتاه مدت حملات مانیک حاد در اختلال دوقطبی استفاده می شود.وبه نظر می رسد این دارو تمایل زیاد به بلوک گیرنده HT2 5دارد همچنین ممکن است بخشی از اثرات دارو ناشی از بلوک گیرنده های D2,ALPHA1,H1,D1,HT1Aباشداین دارو بعد از تجویز خوراکی به سرعت جذب شده وچون قابلیت حل خوبی در چربی داشته نتیجتاً به آسانی واردCNSواغلب بافتهای بدن می شود واتصال محکمی به پروتئینهای پلاسما دارد ونیمه عمر طولانی آن امکان یک بار مصرف در روز را فراهم می کند. وتوسط کبد متابولیزه می شود (آنزیم CYP3A4)نیمه عمر دفعی دارو حدود 6 ساعت است .دد موارد ذیل با احتیاط مصرف شود: سرطان سینه یا سابقه ابتلا به آن, بیماری های قلبی –عروقی, بیماری های عروق مغزی, سالمندان ,عیب کار کلیه ,کاهش فشارخون به دلایل مختلف از جمله کمی آب بدن وکمی حجم خون دربیماران جوان که برای درمان افسردگی از این دارو استفاده می کنند نظارت مستقیم تا حداقل 2 هفته به دلیل وجود اقدام به خودکشی ضروری است. عوارض جانبی این دارو عبارتند از: سرگیجه,تب ,سردرد,هایپوتنشن ارتوستاتیک ,ادم محیطی,تاکیکاردی ,گوش درد ,فارنژیت ,رینیت ,بی اشتهائی ,یبوست,خشکی دهان ,افزایش سرفه ,راش,تعریق مصرف همزمان با داروهای مهار کنننده های P450 باعث افزایش سطح خونی کوئتیاپین می شود. آگونیست های دوپامین ممکن است اثرات کوئتیاپین را آنتاگونیزه کنند. داروهای القا کننده P450سبب افزایش کلیرانس کوئتیاپین می شوند.مصرف همزمان با داروهای آنتی هایپر تنسیون سبب تشدید اثرات هایپر تنسیوآنها می شود.

دولوکستین ساختمان هتروسیکلیک غیر مرتبط با ضد افسردگی سه حلقه ای(TCA) داشته و از خانواده مهار کننده های باز برداشت سروتونین –نوراپی نفرین (SNRI)است با این حال تمایل اکثر مهار کننده های سروتونین- نور اپی نفرین به ناقل های سروتونین(SERT)بسیار بیشتر ازناقل های نور اپی نفرین( NET)است ومهارکننده های باز برداشت سروتونین –نور اپی نفرین از جمله دولوکستین برخلاف ضد افسردگی های سه حلقه ای تاثیر قوی آنتی هیستامین ،مسدد آلفا- آدرنرژیک وآنتی کلینرژیک ندارند،در نتیجه دولوکستین به دلیل تحمل پذیری بهتر،بیش از ضد افسردگی های سه حلقه ای در درمان افسردگی ماژور وسندرم های درد طرفدار دارد.دولوکستین درسال 2010 توسط FDAجهت درمان اختلالات مفصل وماهیچه تائید شده است.همچنین دولوکستین در درمان اضطراب فراگیراز جمله OCDt ,PTSDواختلال اضطرابی اجتماعی،GAD(با یک اضطراب مزمن ونگرانی نابجا مشخص می شود)،اختلال پانیک با دوره های عود کننده اضطراب فراگیر کوتاه مدت (اغلب بدون عامل زمینه سازمشخص می شود )،بی اختیاری ادراری استرسی ،وعلایم وازوموتور یائسگی تجویز می شود.در مواردی که بیمار صرع داشته ویا بای پولارباشد با احتیاط زیاد مصرف شود دولوکستین به خوبی جذب می شود. ونیمه عمرآن 12-15 ساعت است و یکبار در روز تجویز می شود این دارو با قدرت به پروتئین های پلاسما متصل می شود.(97%) واز طریق CYP2D6و CYP1A2دستخوش متابولیسم اکسیداتیووسیع قرار می گیرد.و از طریق کلیه ها دفع می گردد. نارسائی کبدی سطح دولوکستین را به شدت تغییر می دهد. دوز بهینه مصرف این داروبه اندیکاسیون وبه بیمار بستگی دارد دوزآغازین برای درمان افسردگی معمولاً همان دوز درمانی است وبیمارانی که به دستکم چهار هفته درمان پاسخی نمی دهند. ممکن است پزشک دوز را به تدریج تاحد اکثر دوز توصیه شده(120میلیگرم) یا بالاترین دوز قابل تحمل بیمار افزایش دهد.برخی بیماران ممکن است به دوزهای کمتر از حداقل دوز توصیه شده(40میلیگرم)پاسخ دهند.برخی اختلالات اضطرابی ممکن است به دوز های بالائی از دارو نیاز داشته باشند .در اختلالات درد خصوصاً در دردهای نوروپاتی دیابتی دوز دارو همان دوز مصرفی جهت افسردگی می باشد. براساس هشدار FDAتمام داروهای ضد افسردگی خطرخودکشی را در بیماران زیر 25 سال افزایش می دهند. عوارض جانبی: بعضی علایم گوارشی مانند تهوع ،بی اشتهائی ، دردهای شکمی است که این علایم معمولاً اوایل درمان بروز می کند.وپس از هفته اول بهبود می یابند.افزایش تون سروتونرژیک در سطح نخاع وبالاتر از آن ،با کاهش عملکرد میل جنسی وتاخیر در ارگاسم همراه است وعوارض نورآدرنرژیک ازجمله افزایش فشار خون وضربان قلب وفعالیت بیش از حد CNSاز جمله بی خوابی ویا پرخوابی است. اکثر داروهای ضد افسردگی از نظر FDAدر کلاس Cداروهای تراتوژن قرار می گیرند.احتمال تداخلات داروئی با سایر ضد افسردگی ها وجود دارد لیکن خطرناکترین آنها شامل MAOها که شامل سلژلین ،ترانیل سیپرامین،فنلزین،ایزوکاربوکسازید می باشد (وباید حداقل 14 روزبین تجویز دو دارو فاصله باشد.) وتاحد کمتری ضد افسردگی های سه حلقه ای از نظر تداخل هستند.مصرف همزمان با آنتی کواگولانت ها ریسک خونریزی را افزایش می دهد.مصرف همزمان با مهارکنندهایCYP1A,CYP2D6(CYP45)مانندسایمتیدین،سیپروفلوکساسین،فلوکسامین، فلوکستین،پاروکستین،دزپیرامین،وکینیدین باعث افزایش غلظت دارو می شود.به دلیل اتصال بالای پروتئینی دولوکستین با داروهائی با اتصال پروتئینی بالا سبب بروز عوارض جانبی می شود.مصرف الکل ونوشابه های الکلی به همراه این دارو به دلیل افزایش خطر بیماریهای کبدی توصیه نمی شود.