بیمارانی که آسم ریوی دارند باید در طول درمان به دقت پایش شوند.در صورت بروز برونکواسپاسم ،مصرف استیل سیستئین باید فوراً متوقف شود و درمان مناسب آغاز شود.
توصیه شده است که احتیاط های لازم در زمان مصرف این دارو در بیماران مبتلا به پپتیک اولسرو یا با سابقه ابتلاء به این بیماری ، بخصوص در مواردی که مصرف همزمان با سایر داروهایی که اثر شناخته شده محرک بر مخاط گوارشی دارند ، لحاظ شود.
مصرف این دارو بخصوص در شروع درمان ، ممکن است ترشح برونشیال و حجم ترشحات را افزایش دهد . اگر بیمار قادر نیست که بطور موثر سینه را تخلیه و صاف نماید درناژ وضعیتی و برونکو آسپیریشن باید انجام شود.
بوی خفیف سولفور به عنوان شاخصی از تغییر محصول نمی باشد و مربوط به ماهیت خاص ماده موثره است.
عوامل موکولیتیک میتوانند در کودکان زیر 2 سال انسداد تنفسی را القاء نمایند . به دلیل ساختار فیزیولوژیک راه های هوایی در این گروه سنی ، توانایی های صاف کردن سینه ممکن است محدود باشد . بنابراین عوامل موکولیتیک نباید در کودکان زیر 2 سال مورد مصرف قرار گیرند.
هر دارو به موازات اثرات درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود اما در صورت بروز هر عارضه ای با پزشک خود مشورت نمایید.
اختلالات سیستم ایمنی: (حساسیت و شوک انافیلاکتیک) ، اختلالات سیستم عصبی: (سر درد) ، اختلالات گوش و لابیرانت:( وز وز گوش) ، اختلالات قلبی: (تاکی کاردی) ،اختلالات عروقی:( خونریزی) ، اختلالات تنفسی ، قفسه سینه ای و اختلالات بافت بینابینی:( برونکواسپاسم ، دیس پنه) ، اختلالات گوارشی:( استفراغ ، اسهال ، درد شکمی ، حالت تهوع ، سوء هاضمه ) ، پوست و اختلالات بافت زیر جلدی: (کهیر ، راش ، انژیوادم ، حالت تهوع) ،اختلالات عمومی و محل مصرف: (تب) ،احتمالاً کاهش فشار خون ، در موارد بسیار نادری ، وقوع واکنش های شدیدپوستی مانند سندروم استیونس – جانسون و سندروم لیل در طی مصرف ان استیل سیستئین گزارش شده است. در بسیاری از موارد حداقل یک دارو با احتمال بیشتر ایجاد تحریک پوستی وجود دارد. به همین دلیل توصیه شده است که به دنبال هرگونه تغییر در پوست یا غشای مخاطی ، مصرف فلویموسیل فورا باید قطع گردد. کاهش در تجمع پلاکت در حضور ان-استیل سیستئین در بسیاری از تحقیقات اثبات شده است. اهمیت بالینی این مساله هنوز اثبات نشده است.
مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می کند ، مقدار مصرف معمول این دارو به قرار زیر است:
1- کودکان 2 تا 12 سال: 300 تا 400 میلی گرم روزانه(یک تا دو قرص 200 میلیگرمی)
2- کودکان بالای 12 سال و بزرگسالان:600 میلی گرم روزانه ، طی یک بار مصرف.
درمان طولانی مدت:400 تا 600 میلی گرم روزانه در دو دوز منقسم ، حدکثر 6-3 ماه در صورتی که تولید بیش از حد موکوس و سرفه همراه آن بعد از دو هفته درمان از بین نرفت مرحله بعد تشخیص مناسب توسط پزشک که به بررسی علل احتمالی چنین تداومی می پردازد است مثلا وجود بیماری بدخیم راه های تنفسی.
3-موکوویسیدوز:به شرح فوق اما برای اطفال بالای 6 سال ، یک قرص 200 میلیگرم سه بار در روز.
اگر یک نوبت مصرف دارو را فراموش کردید به محض بیاد آوردن مصرف شود. اما اگر زمان مصرف نوبت بعدی رسیده است آن را مصرف نکنید و مقدار مصرف بعدی را دو برابر ننمایید.
بیمارانی که آسم ریوی دارند باید در طول درمان به دقت پایش شوند.در صورت بروز برونکواسپاسم ،مصرف استیل سیستئین باید فوراً متوقف شود و درمان مناسب آغاز شود.
توصیه شده است که احتیاط های لازم در زمان مصرف این دارو در بیماران مبتلا به پپتیک اولسرو یا با سابقه ابتلاء به این بیماری ، بخصوص در مواردی که مصرف همزمان با سایر داروهایی که اثر شناخته شده محرک بر مخاط گوارشی دارند ، لحاظ شود.
مصرف این دارو بخصوص در شروع درمان ، ممکن است ترشح برونشیال و حجم ترشحات را افزایش دهد . اگر بیمار قادر نیست که بطور موثر سینه را تخلیه و صاف نماید درناژ وضعیتی و برونکو آسپیریشن باید انجام شود.
بوی خفیف سولفور به عنوان شاخصی از تغییر محصول نمی باشد و مربوط به ماهیت خاص ماده موثره است.
عوامل موکولیتیک میتوانند در کودکان زیر 2 سال انسداد تنفسی را القاء نمایند . به دلیل ساختار فیزیولوژیک راه های هوایی در این گروه سنی ، توانایی های صاف کردن سینه ممکن است محدود باشد . بنابراین عوامل موکولیتیک نباید در کودکان زیر 2 سال مورد مصرف قرار گیرند.
فرم ارسال پیام
اگر پرسشی درباره این محصول دارید و یا نظری دارید ٬ لطفاْ از طریق فرم زیر ارسال کنید.
فایلهای مربوط به محصول:
برای دانلود بر روی فایل مورد نظر کلیک کنید
استیل سیستئین