•    موارد منع مصرف:
-    در صورت اضطراب، تنش، هیجان
-    در صورت داشتن مشکلات تیروئید
-    در صورت داشتن مشکلات قلبی از قبیل حمله قلبی، ضربان نامنظم قلب، درد قفسه سینه (آنژین صدری)، نارسایی قلبی، بیماری قلبی یا چنانچه مبتلا به مشکلات قلبی مادرزادی هستید.
-    در صورت داشتن فشار خون بالا (پرفشاری خون) یا تنگ شدن رگ های خونی (بیماری انسدادی شرائین که می تواند سبب درد در دست و پا شود).
-    در صورت مصرف داروهای "مهار کننده مونوآمین اکسیداز" (MAOI)
-    در صورت افزایش فشار داخلی چشم (گلوکوم)
-    در صورت  داشتن تومور غده فوق کلیوی (فئوکروموسیتوم)
-    در صورت عدم کنترل گفتار و حرکات بدن (سندرم توره) یا چنانچه یکی از اعضای خانواده شما از سندرم توره رنج می برد.

هردارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود، اگر چه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود. در صورت بروز عوارض زیر با پزشک مشورت نمایید:
-    تورم لب ها یا زبان یا سختی در تنفس (علایم واکنش حساسیتی شدید)، تب ناگهانی بالا، فشار خون بسیار بالا یا تشنج شدید (سندرم بدخیم نورولپتیک)، سردرد شدید یا گیجی، ضعف یا فلج اندام ها یا صورت، سختی در صحبت کردن (علایم اختلالات رگ های خونی در مغز)، ضربان سریع قلب، درد قفسه سینه، انقباض و تکان غیر قابل کنترل (علایم دیسکنزی)، کبودی (علایم پورپورای ترومبوسیتوپنی)، انقباض عضلانی ناگهانی یا تیک، گلو درد و تب یا لرز (علایم تعداد پایین گلبول سفید خون)، پیچ و تاب خوردن غیر قابل کنترل دست و پا، صورت و بدن (حرکات کره)، دیدن و احساس کردن چیزهایی که در واقع وجود ندارند (توهم)، غش (تشنج، صرع)، تاول های پوستی یا خارش (درماتیت اکسفولیاتیو)، جوش های قرمز روی پوست (علایم اریتم مولتی فرم)
•    عوارض جانبی بسیار شایع: گلودرد و آبریزش بینی، کاهش اشتها، عصبانیت، مشکل در به خواب رفتن، تهوع، خشکی دهان،
•    عوارض جانبی شایع: پریشانی عاطفی زیاد، نگرانی، اختلال خواب، هیجان عاطفی، بی قراری، سردرد، گیجی، خواب آلودگی، لرزش غیر ارادی بدن (علایم رعشه (Tremor)) ، تغییر فشار خون (معمولا افزایش)، ضربان غیر طبیعی قلب، تپش قلب، سرفه، استفراغ، درد شکمی، ناراحتی معده، سوء هاضمه، دندان درد، بثورات پوستی، بثورات خارش آور و کهیر (خارش)، تب، ریزش مو، تعریق زیاد، درد فاصل، کاهش وزن، احساس ناآرامی عصبی.
-    عوارض جانبی نادر: رشد کند کودک (قد و وزن) طی مصرف طولانی، تاری دید
-    عوارض جانبی بسیار نادر:کاهش تعداد گلبول قرمز خون (آنمی)، کاهش تعداد پلاکت (ترومبوسیتوپنی)، افسردگی فعال غیر طبیعی، حرکات غیر قابل کنترل بدن و گفتار (سندرم توره)، عملکرد غیرطبیعی کبد از جمله کومای کبدی، انقباض عضلانی.
-    سایر عوارض جانبی:اختلالات خونی: کاهش تعداد سلول های خونی (گلبول قرمز، گلبول سفید و پلاکت)، اختلالات سیستم ایمنی: تورم گوش ها (علایم واکنش حساسیتی)، اختلالات روانی: عصبانیت، پرخاشگری، تغییر رفتار، رفتار یا تفکر غیر طبیعی، خشم، فکر یا تلاش برای خودکشی (از جمله خودکشی کامل)، آگاهی زیاد از اطراف، احساس هیجان غیر طبیعی، بیش فعالی و مهار نشدگی (مانیا)، عدم توجه به زمان و مکان، تغییر میل جنسی، نداشتن احساس یا هیجان، انجام مکرر کارها، عقده روانی نسبت به یک چیز، گیجی، اعتیاد، اختلالات سیستم عصبی: ضعف عضلانی موقت، کاهش حس پوست یا سایر عملکردهای بدن به دلیل کاهش موقت خون رسانی به مغز (نقص عصبی ایسکمیک برگشت پذیر)، میگرن، اختلالات بینایی: دوبینی، اتساع مردمک چشم، مشکل دیدن، اختلالات قلبی: توقف ضربان قلب، حمله قلبی، اختلالات عروقی: بی حسی در انگشتان، احساس سوزش و تغییر رنگ (از سفیدی به آبی و سپس به قرمزی) انگشتان دست و پا هنگام سرما ("عارضه رینو")، اختلالات تنفسی: گلو درد، کوتاه شدن تنفس، اختلالات گوارشی: اسهال، یبوست، اختلالات پوستی: تورم صورت و گلو، قرمزی پوست، ظاهر شدن جوش های قرمز بزرگ روی پوست طی چند ساعت از مصرف دارو، اختلالات اسکلتی عضلانی: درد عضلانی، انقباض عضلانی، اختلالات کلیوی و ادرار: وجود خون در ادرار، اختلالات سیستم تناسلی و سینه: تورم سینه در مردان، اختلالات عمومی: درد قفسه سینه، خستگی، مرگ ناگهانی، اختلالاتی که در حال بررسی می باشند: صداهای غیر طبیعی قلب.

مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می کند ولی مقدار مصرف معمول این دارو به صورت زیر است:
کودکان- پزشک معمولا درمان را با دوز پایین شروع خواهد کرد و در صورت نیاز آن را به تدریج افزایش خواهد داد.
حداکثر دوز توصیه شده روزانه 60 میلی گرم می باشد.
بزرگسالان- دوز روزانه معمول 20 تا 30 میلی گرم می باشد ولی بعضی از بیماران ممکن است بیشتر یا کمتر از این مقدار نیاز داشته باشند.
حداکثر دوز توصیه شده برای درمان نارکولپسی، روزانه 60 میلی گرم و برای درمان ADHD، روزانه 80 میلی گرم می باشد.
این دارو ممکن است در بعضی از بیماران سبب بی خوابی شود. به منظور اجتناب از مشکل به خواب رفتن، آخرین دوز باید قبل از ساعت 6 بعدازظهر مصرف شود مگر اینکه پزشک توصیه دیگری نماید.
مصرف را طبق دستور پزشک ادامه دهید. از مصرف دوز بیشتر، تعداد دفعات بیشتر و زمان مصرف طولانی تر از دستور پزشک اجتناب نمایید. در صورت مصرف نا مناسب، این دارو ممکن است اعتیادآور شود. طول درمان ADHD در بیماران متفاوت است و ممکن است طی بلوغ یا بعد از آن قطع شود.
از نوشیدن الکل هنگام مصرف ریتافن اجتناب نمایید.الکل ممکن است عوارض جانبی را بدتر کند. به یاد داشته باشید که بعضی از غذاها و نوشیدنی ها حاوی الکل می باشند.
شما می توانید این دارو را همراه با غذا یا بدون آن مصرف نمایید.
مصرف این دارو در کودکان زیر 6 سال توصیه نمی شود.
پزشک بر اساس نیاز و پاسخ پزشکی فردی بیمار، دوز مناسب را پیشنهاد خواهد کرد. دستورات پزشک را به دقت رعایت کنید. بیش از دوز توصیه شده مصرف نکنید. بدون مشورت با پزشک دوز را تغییر ندهید.
چنانچه احساس می کنید تاثیر این دارو بسیار قوی یا بسیار ضعیف می باشد، با پزشک صحبت نمایید.
در صورت فراموش کردن دوز، به محض به یاد آوردن، قرص را مصرف کنید. دوز باقیمانده  آن روز، باید در فواصل منظم مصرف شود. به منظور جبران دوز فراموش شده، دوز قرص را دو برابر نکنید. چنانچه هر گونه سوالی در این خصوص داشتید، از پزشک خود بپرسید.
از قطع مصرف این دارو بدون دستور پزشک خودداری نمایید. ممکن است کاهش تدریجی دوز قبل از قطع کامل درمان نیاز باشد. بعد از قطع درمان، نظارت پزشکی نیاز خواهید داشت.

-    در صورت داشتن سابقه سوء مصرف دارو یا الکل
-    در صورت غش کردن (ابتلا به صرع، تشنج)
-    در صورت داشتن فشار خون بالا (پر فشاری خون)
-    در صورت ابتلا به نارسایی قلبی (نظیر اختلال ساختار قلب)
-    در صورت داشتن مشکلات قلبی در گذشته یا حال
-    در صورت داشتن اختلال رگ های خونی در مغز نظیر تقلیل خون (آنوریسم)، سکته مغزی، التهاب رگ های خونی (واسکولیت) در گذشته یا حال
-    در صورت داشتن اختلالات روانی شدید که سبب فکر و درک غیرعادی می شود (سایکوز) یا در صورت احساس هیجان، بیش فعالی و مهار نشدگی غیرعادی (مانیای حاد).
-    در صورت داشتن علایم سایکوتیک از قبیل دیدن و احساس کردن چیزهایی که وجود واقعی ندارن (توهم)
-    در صورت داشتن رفتار تهاجمی
-    در صورت داشتن افکار یا رفتار خودکشی
-    در صورت ابتلا به تیک های حرکتی یا در صورت رنج بردن سایر اعضای خانواده از تیک.
-    چنانچه قرار است که عمل جراحی داشته باشید، به پزشک خود بگویید که تحت درمان با این دارو می باشید.در صورت مصرف نوع خاصی از داروی بیهوشی، باید از مصرف این دارو در روز جراحی خودداری نمایید زیرا احتمال افزایش فشار خون طی جراحی وجود دارد.
-    ریتافن ممکن است نتیجه مثبت کاذب را هنگام آزمایش مواد مخدر نشان دهد که این شامل آزمایش مورد استفاده در ورزش نیز می شود.
-    ریتافن ممکن است سبب گیجی، خواب آلودگی، تاری دید، توهم یا سایر عوارض جانبی سیستم عصبی مرکزی شود که بر روی تمرکز تاثیر می گذارد. چنانچه شما نیز این علایم را احساس می کنید، از رانندگی یا کار با وسایلی یا سایر فعالیت هایی که نیاز به دقت دارند، اجتناب نمایید.
بعضی از کودکان که ریتافن را به مدت طولانی مصرف می کنند ممکن است رشد کمتراز حد نرمال داشته باشند، اما معمولا به محض قطع درمان جبران می شود.
تجربه ای از اعتیاد به این دارو یا تمایل به سوء مصرف بعدی دارو ، در بیماران مبتلا به ADHD مشاهده نشده است. مصرف این دارو مانند داروهای حاوی محرک های سیستم عصبی مرکزی، تنها با نظارت دقیق پزشکی و بعد از تشخیص درست صورت می پذیرد.